دیاگرام در معماری

دیاگرامِ معماری روشی از ترسیمات گرافیکی به صورت دو بعدی یا سه بعدی است که برای بیان ایده در معماری به کار می رود. به عقیده ی "رابرت سامول" نظریه پرداز و معمار: «دیاگرام دقیقا بین فرم و کلمات عمل می کند. » اشکال در دیاگرام های معماری معمولا به صورت انتزاعی ترسیم می شوند؛ از این رو درک سریع و پایدار ایده در ذهن را به دنبال دارد.
نظریه پردازانِ معماریِ امروز عموما نسبت به معنا و کارکرد دیاگرام در معماری اتفاق نظر دارند؛ اما در دسته بندی کردن آن ها نظرات متفاوتی وجود دارد. "اندرو چاپلین" در انتشاری، دیاگرام های معماری معاصر را در ۱۸ نوع دسته بندی کرده است.
۱ - خوانش از پلان
۲ - خوانش از مقطع
۳ - خوانش از آگزنومتریک
۴ - برنامه محور
۵ - زمینه محور
۶ - جریان محور
۷ - سیستم سازه
۸ - درک تناسبات
۹ - درک روند
۱۰ - سیستم مولد
۱۱ - درک توپولوژی
۱۲ - سیستم اقلیدسی ( عناصر )
۱۳ - درک میدان دید
۱۴ - توصیفی ( پدیدارشناسانه )
۱۵ - فیزیک محور
۱۶ - مفهوم محور
۱۷ - درک تجهیزات
۱۸ - بازخوانی
پیشرفت امکانات و کاربرد نرم افزار های گرافیکی و انیمیشن سازی مثل ادوبی افتر افکتس موجب شده است تا طراحان گرافیک معماری با استفاده از روش های موشن گرافیک، دیاگرام های معماری را متحرک کنند. به عبارتی گرافیک و موشن گرافیک به محلی برای رشد میان رشته ای معماری تبدیل شده است.