دیاص

لغت نامه دهخدا

دیاص.[ دَی ْ یا ] ( ع ص ) مردی که بر وی دست نتوان یافت. ( منتهی الارب ): رجل دیاص ؛ اذا کان لایقدر علیه. ( تاج العروس ). مردی با عضلات نیرومند. ( از اقرب الموارد ). || مرد فربه. ( از تاج العرس ) ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران