( دیاسة ) دیاسة. [ س َ ] ( ع مص ) دوس. دیاس. به پا کوفتن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ). خرمن کوفتن. ( تاج المصادر بیهقی ). || خوار کردن کسی را. ( از اقرب الموارد ). || صیقل دادن شمشیر و جز آن. ( از اقرب الموارد ). روشن کردن شمشیر و جز آن. ( المصادر زوزنی ). و رجوع به دوس و دیاس شود.
