دیابیطس

لغت نامه دهخدا

دیابیطس. [ طِ ] ( معرب ، اِ ) ذیابیطس. دیابت. دولاب. زلق الکلیة. بیماری قند، زلق الامعاءالکلیه ، دولابیه : زودی تشنه شدن و آب خواستن و زودی دفع بول را بدولاب مانند کرده اند و این علت را به یونانی دیابیطس گویند و معنی آن بپارسی دولاب است. ( ذخیره خوارزمشاهی ). و نیز رجوع به دیابت و تذکره داود ضریر انطاکی ص 100 شود.

فرهنگ فارسی

ذیابیطس . دیابت .

پیشنهاد کاربران

بپرس