دی هاویلند کانادا دش ۸ ( به انگلیسی: De Havilland Canada Dash 8 ) مجموعه ای از هواپیماهای کوتاه برد با موتور توربوپراپ است که در سال ۱۹۸۴ توسط شرکت د هویلند کانادا ( DHC ) معرفی شده است. این شرکت بعداً توسط بوئینگ در ۱۹۸۸ و سپس توسط شرکت بمباردیه در سال ۱۹۹۲ خریداری شد؛ و در نهایت تا سال ۲۰۱۹ به شرکت وایکینگ ایر واگذار شد. دو موتور پی دبلیو۱۰۰اس باعث شده است تا این دش ۹ از دش ۷ عملکرد بهتری در سرعت دارد اما در نشست و برخاست ضعیف تر است. این هواپیما در چهار مدل ارائه شده است: سری ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰.
ویژگی های برجسته طراحی دش - ۸، دم T شکل است که به منظور نگه داشتن دم بدون شستشوی حوضچه در طول برخاستن هواپیما، بال یک نسبت بسیار بالایی، ناخن های موتور دراز و همچنین نگه داشتن چرخ دنده عقب عقب، و مشخصات بینی بینی.
طراحی Dash 8 دارای عملکرد کروز بهتر از Dash 7 است. همچنین این هواپیما در مجموع ارزان تر است و برای تعمیر و نگهداری مقرون به صرفه تر است زیرا که تنها دو موتور دارد. هرچند دش ۸ کمی پر سر و صداتر از Dash 7 است و نمی تواند عملکرد نشست و برخاست کوتاه پیشین DHC را داشته باشد. با این وجود این هواپیما هنوز قادر است تا از فرودگاه های کوچک با باند ۳٬۰۰۰ فوت ( ۹۱۰ متر ) نشست و برخاست کند. دش ۷ می توانست در باندهای کوتاه تر با ۲٬۲۰۰ فوت ( ۶۷۰ متر ) صعود و فرود داشته باشد.
این هواپیما در چهار سری تحویل داده شده است. سری ۱۰۰ دارای حداکثر ظرفیت ۳۹ نفر است. سری ۲۰۰ نیز ظرفیتی مشابه دارد اما از موتورهای قدرتمندتری برخوردار است. سری ۳۰۰ یک نسخه کشیده تر از این هواپیما است و ۵۰ صندلی دارد و سری ۴۰۰ به ۹۰ مسافر ارتقاء یافته است. [ ۴] مدل های ارائه شده پس از سال ۱۹۹۷ با پیشوند «Q» مشخص می شود. [ ۵] تولید سری ۱۰۰ در سال ۲۰۰۵ متوقف شد و تا سال ۲۰۰۹ به ترتیب تولید سری های ۲۰۰ و ۳۰۰ ادامه داشت. پس از آن تولید کیو - ۴۰۰ ادامه یافت.
سری ۱۰۰ که در سال ۱۹۸۴ تولید شد، ۳۷ تا ۳۹ مسافر را حمل می کرد. موتور اصلی آن از نوع پی - دبلیو - ۱۲۰ بود و در نسخه های بعدی آن از موتورهای پی - دبلیو - ۱۲۱ استفاده شد. قدرت موتور این هواپیمای برابر با ۱۸۰۰ اسب بخار ( ۱۳۴۰ کیلووات ) بود.
هواپیماهای سری ۲۰۰ همان هواپیمای مسافربری ۳۷ و ۳۹ مسافری را به شکل اصلی سری ۱۰۰ حفظ کرد، اما برای بهبود عملکرد، موتور آن تغییر یافت. در سری ۲۰۰ از موتورهای قدرتمند پی دبلیو۱۲۳ با توان ۲۱۵۰ اسب بخار ( ۱۶۰۰ کیلووات ) استفاده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویژگی های برجسته طراحی دش - ۸، دم T شکل است که به منظور نگه داشتن دم بدون شستشوی حوضچه در طول برخاستن هواپیما، بال یک نسبت بسیار بالایی، ناخن های موتور دراز و همچنین نگه داشتن چرخ دنده عقب عقب، و مشخصات بینی بینی.
طراحی Dash 8 دارای عملکرد کروز بهتر از Dash 7 است. همچنین این هواپیما در مجموع ارزان تر است و برای تعمیر و نگهداری مقرون به صرفه تر است زیرا که تنها دو موتور دارد. هرچند دش ۸ کمی پر سر و صداتر از Dash 7 است و نمی تواند عملکرد نشست و برخاست کوتاه پیشین DHC را داشته باشد. با این وجود این هواپیما هنوز قادر است تا از فرودگاه های کوچک با باند ۳٬۰۰۰ فوت ( ۹۱۰ متر ) نشست و برخاست کند. دش ۷ می توانست در باندهای کوتاه تر با ۲٬۲۰۰ فوت ( ۶۷۰ متر ) صعود و فرود داشته باشد.
این هواپیما در چهار سری تحویل داده شده است. سری ۱۰۰ دارای حداکثر ظرفیت ۳۹ نفر است. سری ۲۰۰ نیز ظرفیتی مشابه دارد اما از موتورهای قدرتمندتری برخوردار است. سری ۳۰۰ یک نسخه کشیده تر از این هواپیما است و ۵۰ صندلی دارد و سری ۴۰۰ به ۹۰ مسافر ارتقاء یافته است. [ ۴] مدل های ارائه شده پس از سال ۱۹۹۷ با پیشوند «Q» مشخص می شود. [ ۵] تولید سری ۱۰۰ در سال ۲۰۰۵ متوقف شد و تا سال ۲۰۰۹ به ترتیب تولید سری های ۲۰۰ و ۳۰۰ ادامه داشت. پس از آن تولید کیو - ۴۰۰ ادامه یافت.
سری ۱۰۰ که در سال ۱۹۸۴ تولید شد، ۳۷ تا ۳۹ مسافر را حمل می کرد. موتور اصلی آن از نوع پی - دبلیو - ۱۲۰ بود و در نسخه های بعدی آن از موتورهای پی - دبلیو - ۱۲۱ استفاده شد. قدرت موتور این هواپیمای برابر با ۱۸۰۰ اسب بخار ( ۱۳۴۰ کیلووات ) بود.
هواپیماهای سری ۲۰۰ همان هواپیمای مسافربری ۳۷ و ۳۹ مسافری را به شکل اصلی سری ۱۰۰ حفظ کرد، اما برای بهبود عملکرد، موتور آن تغییر یافت. در سری ۲۰۰ از موتورهای قدرتمند پی دبلیو۱۲۳ با توان ۲۱۵۰ اسب بخار ( ۱۶۰۰ کیلووات ) استفاده شد.
wiki: دی هاویلند کانادا دش ۸