دی دایمر ( D - dimer یا D dimer ) یک محصول حاصل از تخریب فیبرین ( یا FDP ) است که یک قطعه پروتئین کوچک خونی است که پس از لخته شدن خون توسط فیبرینولیز تخریب شده است. این نام به این دلیل است که حاوی دو قطعه D پروتئین فیبرین است که توسط اتصال عرضی به هم متصل می شوند. [ ۱]
غلظت دی دایمر با استفاده از یک آزمایش خون برای تشخیص ترومبوز مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲] این آزمایش از زمان معرفی آن در دهه ۱۹۹۰، یک آزمایش مهم است که در بیماران مشکوک به اختلالات ترومبوزی از قبیل ترومبوز سیاهرگی انجام می شود. [ ۳] [ ۴] منفی شدن آزمایش، نشان دهندهٔ عدم ترومبوز است، ولی نتیجه مثبت می تواند ترومبوز را نشان دهد، اما احتمال وجود سایر علل بالقوه را رد نمی کند؛[ ۳] بنابراین استفاده اصلی آن این است که بیماری ترومبوآمبولیکی را در هنگام تشخیص، در مواردی که احتمال ابتلا به آن کم باشد، از اختلالات و بیماری های احتمالی حذف کند و به تشخیص دقیق تر یک اختلال، کمک کند. علاوه بر این، میزان دی دایمر، از نشانگرهای زیستی در تشخیص انعقاد درون رگی منتشر و مشکلات انعقاد خون ناشی از عفونت کووید ۱۹ است. [ ۱] [ ۳] افزایش ۴ برابری میزان دی دایمر در بیماران مبتلا به کووید ۱۹، قابل مشاهده است. [ ۳] [ ۱]
انعقاد، تشکیل لخته خون یا ترومبوز زمانی اتفاق می افتد که پروتئین های آبشار انعقادی فعال شوند، یا با تماس با دیواره رگ های خونی آسیب دیده و قرار گرفتن در معرض کلاژن در فضای بافت ( مسیر ذاتی ) یا با فعال سازی فاکتور هفت توسط فاکتورهای بافتی ( مسیر بیرونی ) . هر دو مسیر منجر به تولید آنزیم ترومبین می شود که پروتئین فیبرینوژن محلول را به فیبرین تبدیل می کند که به پروتوفیبرین ها متصل می شود. آنزیم دیگر تولید شده توسط ترومبین، فاکتور سیزده، سپس پروتوفیبرین های فیبرین را در محل قطعه D متصل می کند و منجر به تشکیل یک ژل نامحلول می شود که به عنوان یک داربست برای تشکیل لخته های خون عمل می کند. [ ۱]
پلاسمین آنزیم اصلی فیبرینولیز است که گردش می کند، ژل فیبرین را در مکان های خاصی جدا می کند. قطعات حاصل، «پلیمرهای با وزن مولکولی بالا» هستند، که چندین بار توسط پلاسمین هضم می شوند تا منجر به تولید پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط و سپس پلیمرهای کوچک ( محصولات تخریب فیبرین یا FDPها ) شوند. با این وجود، اتصال متقاطع بین دو قطعه D باقی می ماند. ساختار D - dimer مولکول ۱۸۰ kDa[ ۵] یا 195 kDa[ ۶] با دو دامنه D، یا مولکول 340 kDa[ ۶] با دو دامنه D و یک دامنهٔ E مولکول اصلی فیبرینوژن است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفغلظت دی دایمر با استفاده از یک آزمایش خون برای تشخیص ترومبوز مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲] این آزمایش از زمان معرفی آن در دهه ۱۹۹۰، یک آزمایش مهم است که در بیماران مشکوک به اختلالات ترومبوزی از قبیل ترومبوز سیاهرگی انجام می شود. [ ۳] [ ۴] منفی شدن آزمایش، نشان دهندهٔ عدم ترومبوز است، ولی نتیجه مثبت می تواند ترومبوز را نشان دهد، اما احتمال وجود سایر علل بالقوه را رد نمی کند؛[ ۳] بنابراین استفاده اصلی آن این است که بیماری ترومبوآمبولیکی را در هنگام تشخیص، در مواردی که احتمال ابتلا به آن کم باشد، از اختلالات و بیماری های احتمالی حذف کند و به تشخیص دقیق تر یک اختلال، کمک کند. علاوه بر این، میزان دی دایمر، از نشانگرهای زیستی در تشخیص انعقاد درون رگی منتشر و مشکلات انعقاد خون ناشی از عفونت کووید ۱۹ است. [ ۱] [ ۳] افزایش ۴ برابری میزان دی دایمر در بیماران مبتلا به کووید ۱۹، قابل مشاهده است. [ ۳] [ ۱]
انعقاد، تشکیل لخته خون یا ترومبوز زمانی اتفاق می افتد که پروتئین های آبشار انعقادی فعال شوند، یا با تماس با دیواره رگ های خونی آسیب دیده و قرار گرفتن در معرض کلاژن در فضای بافت ( مسیر ذاتی ) یا با فعال سازی فاکتور هفت توسط فاکتورهای بافتی ( مسیر بیرونی ) . هر دو مسیر منجر به تولید آنزیم ترومبین می شود که پروتئین فیبرینوژن محلول را به فیبرین تبدیل می کند که به پروتوفیبرین ها متصل می شود. آنزیم دیگر تولید شده توسط ترومبین، فاکتور سیزده، سپس پروتوفیبرین های فیبرین را در محل قطعه D متصل می کند و منجر به تشکیل یک ژل نامحلول می شود که به عنوان یک داربست برای تشکیل لخته های خون عمل می کند. [ ۱]
پلاسمین آنزیم اصلی فیبرینولیز است که گردش می کند، ژل فیبرین را در مکان های خاصی جدا می کند. قطعات حاصل، «پلیمرهای با وزن مولکولی بالا» هستند، که چندین بار توسط پلاسمین هضم می شوند تا منجر به تولید پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط و سپس پلیمرهای کوچک ( محصولات تخریب فیبرین یا FDPها ) شوند. با این وجود، اتصال متقاطع بین دو قطعه D باقی می ماند. ساختار D - dimer مولکول ۱۸۰ kDa[ ۵] یا 195 kDa[ ۶] با دو دامنه D، یا مولکول 340 kDa[ ۶] با دو دامنه D و یک دامنهٔ E مولکول اصلی فیبرینوژن است. [ ۱]
wiki: دی دایمر