دی بوران

دی بوران ( به انگلیسی: Diborane ) یک ترکیب شیمیایی است. شکل ظاهری این ترکیب، گاز بی رنگ و آتش زا و دارای بوی شیرین زننده است. ترکیب شیمیایی دی بوران حاوی بور و هیدروژن با فرمول شیمیایی B2H6 است. دی بوران اسامی مختلفی دارد که شامل، بورتان، بورن هیدرید، دی بورن هگزا هیدرید می باشند. دی بوران یک ترکیب کلیدی بور است که کاربردهای متنوع دارد. به دلیل ساختار الکترونی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.
ساختار دی بوران دارای یک تقارن مولکولی است. چهار هیدرید پایانه هستند درحالی که دو پل بین مراکز بور وجود دارد. طول پیوند بور - پل هیدروژنی و طول پیوند بور - هیدروژن پایانه به ترتیب ۱٫۳۳ و ۱٫۱۹ آنگستروم است. به دلیل اختلاف در طول پیوند استحکام مکانیکی آنها نیز اختلاف دارند. پیوند بور - پل هیدروژنی ضعیف تر است. پیوند بین اتم های بور و اتم های هیدروژن پل زده متفاوت از مولکول های هیدروکربن است. هر اتم بور از دو الکترون در اتصال به اتم های هیدروژن پایانه استفاده می کند و یک الکترون ظرفیت باقی مانده برای اتصال اضافی دارد. اتم های هیدروژن پل زده هرکدام یک الکترون تأمین می کنند. حلقه های دی بوران توسط چهار الکترون که دو پیوند ( ۳ مرکز ۲ الکترون ) نگهداشته شدند.
مطالعات در مورد دی بوران منجر به توسعه سنتز چندگانه شده است . سنتز صنعتی دی بوران شامل احیا تری فلورید بور توسط سدیم هیدرید، لیتیم هیدرید یا لیتیم آلومینیوم هیدرید انجام می شود. دو روش آزمایشگایی وجود دارد که شامل واکنش تری کلرید بور با لیتیم آلومینیوم هیدرید، یا تری فلورید بور با سدیم تترا هیدروبورات است.
BCl3 + 3 LiAlH4 → 2 B2H6 + 3 LiAlCl
BF3 + 3 NaBH4 → 2 B2H6 + 3 NaBF4 کاربردها دی بوران به عنوان پیشرانه موشکی مورد تست قرار گرفته است و احتراق به شدت گرما زا است. همچنین دی بوران به عنوان rubber vulcaniser، به عنوان کاتالیست برای پلیمریزاسیون هیدروژن، به عنوان شتاب دهنده سرعت شعله و همچنین برای پوشش دیواره توکامک ها برای کاهش میزان ناخالصی های فلزات سنگین در پلاسمای هسته استفاده می شود.