دی ازو

دی آزو. دی آزو ( Diazo ) عبارتی است که برای اشاره به یک ترکیب آلی به نام ترکیب دی آزو بکار می رود. در ترکیب دی آزو دو اتم نیتروژن ( آزو ) به عنوان گروه عاملی پایانی به هم پیوند خورده اند. فرمول کلی این ماده به صورت R2C=N2 است. ساده ترین نمونهٔ ترکیب دی آزو، دی آزو متان است. بار الکتریکی این ترکیب به صورت یک بار مثبت بر روی نیتروژن مرکزی و بار منفی به صورت توزیع شده بر روی کربن و نیتروژن پایانی است. چون بار منفی درون کربونیل ها جابجا می شود، α - دی آزو - ß - دی کتون ها و α - دی آزو - ß - دی استرها از پایدارترین ترکیب های دی آزوهایند. در مقابل بیشتر دی آلکیل دی آزوها، قابل انفجارند. یکی از ترکیب های تجاری مرتبط با دی آزو، اتیل دی آزواستات ( N2CHCOOEt ) است. یک گروه از ترکیب های ایزومتری با ویژگی های مشابه اندک، دی آزیرین ها هستند در این مواد کربن با دو نیتروژن به صورت یک حلقه پیوند دارد.
چهار ساختار رزونانسی این ماده به صورت زیر است:[ ۱]
ترکیب های دی آزو را نباید با ترکیب آزو با فرمول R - N=N - R یا ترکیب های دی آزونیم با فرمول R - N2+ اشتباه گرفت.
ترکیب های دی آزو نخستین بار از سوی پیتر گریس ( Peter Griess ) معرفی شد. وی توانست چندین نوع واکنش شیمیایی را برای نخستین بار شناسایی کرد. [ ۲]