دکلان

لغت نامه دهخدا

دکلان. [ دُ ] ( اِ ) آلت پشم و ابریشم تابیدن ، و آن چوبی است مدور و سیخ چوبی بر آن گذرانیده اند و پشم و ریسمان را بدان تاب دهند. ( از برهان ) ( از آنندراج ). دِکلو، در تداول جنوب خراسان :
زلف کآن از رعشه جنبد پای بند دل نگردد
باد کز دکلان جهد تخت سلیمان برنتابد.
سیف اسفرنگ.

فرهنگ فارسی

آلت پشم و ابریشم تابیدن .

فرهنگ عمید

تکه ای چوب گرد که سیخی از میان آن گذرانیده و با آن پشم یا پنبه می ریسند، آلت نخ تابی.

پیشنهاد کاربران

بپرس