دکاگین زاده، تاشلیجالی یحیی بیگ ( ـ ۹۹۰ق)
شاعر آلبانیایی تبار عثمانی. در جوانی به استانبول رفت و، مانند پدرش، به سپاه ینی چری پیوست و به درجات بالا رسید و در بیشتر جنگ های روزگار خود شرکت جست. بارها به تولیت بنیادهایی رسید که شاهان عثمانی برای مقاصد دینی بنا کرده بودند. در ۹۶۰ق با سرودن مرثیه ای در سوگ شاهزاده مصطفی، که در آن سخنان گزنده ای دربارۀ صدراعظم رستم پاشا ( ـ۹۶۸ق) آمده بود، وزیر را چندان به خشم آورد که او را به اسفورنیک در بوسنی تبعید کرد. یحیی بیگ بقیۀ زندگی اش را در بوسنی به سر برد. او به سه زبان فارسی، ترکی و عربی مسلط بود و در سرودن مثنوی ترکی مهارت فراوان داشت. از آثارش: دیوان یحیی بیگ (استانبول، ۱۹۷۷)؛ خمسه که دربردارندۀ مثنوی های یوسف و زلیخا (در ۵هزار بیت)، گنجینۀ راز، شاه و گدا، گلشن انوار (بر وزن مخزن الاسرار نظامی) و اصول نامه (بر وزن اسکندرنامۀ نظامی).
شاعر آلبانیایی تبار عثمانی. در جوانی به استانبول رفت و، مانند پدرش، به سپاه ینی چری پیوست و به درجات بالا رسید و در بیشتر جنگ های روزگار خود شرکت جست. بارها به تولیت بنیادهایی رسید که شاهان عثمانی برای مقاصد دینی بنا کرده بودند. در ۹۶۰ق با سرودن مرثیه ای در سوگ شاهزاده مصطفی، که در آن سخنان گزنده ای دربارۀ صدراعظم رستم پاشا ( ـ۹۶۸ق) آمده بود، وزیر را چندان به خشم آورد که او را به اسفورنیک در بوسنی تبعید کرد. یحیی بیگ بقیۀ زندگی اش را در بوسنی به سر برد. او به سه زبان فارسی، ترکی و عربی مسلط بود و در سرودن مثنوی ترکی مهارت فراوان داشت. از آثارش: دیوان یحیی بیگ (استانبول، ۱۹۷۷)؛ خمسه که دربردارندۀ مثنوی های یوسف و زلیخا (در ۵هزار بیت)، گنجینۀ راز، شاه و گدا، گلشن انوار (بر وزن مخزن الاسرار نظامی) و اصول نامه (بر وزن اسکندرنامۀ نظامی).