دژک. [ دُ ژَ ] ( اِ مصغر ) مصغر دژ. غده کوچک. || آبله که به سبب کار کردن و راه رفتن بر دست و پا بهم رسد. ( برهان ). تاول. || گرهی که در وقت تابیدن ریسمان و یا ابریشم و امثال آن بر آن افتد. ( برهان ). گرهی که به ریسمان از بافتن افتد. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). گره : عقده ؛ دژک نی. گره آن. دژک ساق ؛ قوزک آن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - غده کوچک . ۲ - آبله که بسبب کار کردن و راه رفتن پدید آید تاول ۳ - گرهی که در وقت تابیدن ریسمان ابریشم و مانند آن بر آنها افتد .
