دژمی. [ دُ ژَ / دِ ژَ ] ( حامص ) دژم بودن. خشم : به لئیم راضع ماند به هنگام مستی که به خرمی و بی خبری بدهد و به دژمی و بدگهری بازستاند. ( منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 58 ). و رجوع به دژم شود.
