دژکامگی. [ دُ م َ / م ِ ] ( حامص مرکب ) غضب و خشم. خشمناکی.- دژکامگی کردن ؛ نمودن غضب و بدخویی. خشم گرفتن : مکن دژکامگی با آن جوانمردبپرور مهر آن را کو بپرورد.( ویس و رامین ).