دژ هوهنسالزبورگ

دژ هوهنسالزبورگ مرزنمایی در شهر سالزبورگ است. این دژ بر روی کوهی بر فراز شهر به نام کوه دژ قرار دارد که از شمال غرب تا مونچسبرگ ادامه دارد. دامنه های شرق تپه دژ نونبرگ نامیده می شود که صومعه زنان Benedictine نونبرگ درست در زیر تأسیسات بیرونی شرقی دژ - سنگرهای نونبرگ قرار دارد. دژ هوهنسالزبورگ با مساحتی بیش از ۷۰۰۰ متر مربع ( شامل سنگرهای بیش از ۱۴۰۰۰ متر مربع ) ، یکی از بزرگترین مجموعه های دژ در اروپا است که قدمت آن به قرن یازدهم بازمی گردد. این دژ به عنوان یکی از بزرگترین دژهای کاملاً حفاظت شده در اروپای مرکزی، سالانه بیش از یک میلیون گردشگر دارد که آن را به پربازدیدترین مناظر اتریش در خارج از وین تبدیل می کند، اگرچه در پایتخت فدرال تنها کاخ و باغ وحش شونبرون و باغ وحش از آن پیشی می گیرند. موزه تاریخ هنر ( وین ) ( آمار بازدیدکنندگان ۲۰۱۷ ) . [ ۱]
در سال ۱۰۷۷ گبهارد ( ۱۰۱۰–۱۰۸۸ ) اقدام به ساخت یک برج مسکونی کرد - که امروزه هنوز هم مرکز هوهر استاک را نشان می دهد - یک کلیسای کوچک و یک ساختمان مسکونی کوچک همراه با حلقه دیوار مرتبط. با این حال، از آنجایی که گبهارد در جریان مناقشه سرمایه گذاری تبعید شد، این ساخت و ساز تنها در زمان اسقف اعظم برتولد فون موسبورگ که توسط امپراتور منصوب شد و در زمان اسقف اعظم کنراد فون آبنبرگ ( ۱۱۰۶–۱۱۴۷ ) کامل شد.
از قرن ۱۲ تا قرن ۱۴، وسعت فعلی دژ تا حد زیادی با ساخت حلقه استحکامات بیرونی کامل و مشخص گردید.
در سال ۱۴۶۲، در زمان Burkhard II von Weißpriach ( 1461 - 1466 ) ، دیوار حلقه توسط چهار برج ( برج ناقوس، برج ترومپت، برج گیاهی و آهنگر یا برج زندانی ) تقویت شد، ورودی شرقی بر روی نونبرگ توسط دیوار با ضخامت یک متری محافظت می شد. - دیوار ضخیم و ضلع جنوبی دژ توسط دیواری به سنگر متصل شده است.
در زمان جانشین ویسپریاخ، برنهارد فون روهر ( ۱۴۶۶–۱۴۸۱ ) ، دیوار حلقه ای قدیمی از سال ۱۴۷۹ ساخته شد و به اصطلاح گذرگاه مار ایجاد شد که به عنوان روش دفاعی در شرق به سمت صومعه Nonntal و نونبرگ عمل می کرد.
جان سوم ضربه سنج ( 1481 - 1489 ) "Hohen Stock" را به یک ساختمان مسکونی چهار طبقه گسترش داد. علاوه بر این، اولین زرادخانه و انبار غله نیز وجود داشت. نشان بکن شلاگر را می توان هنوز بر روی آن پیدا کرد - قدیمی ترین نشانی که هنوز در دژ هوهنسالزبورگ وجود دارد.
لئونارد فون کوچاخ ( ۱۴۹۵–۱۵۱۹ ) بین سال های ۱۴۹۵ و ۱۵۱۹ به گسترش دژ ادامه داد و بنابراین نشانه ای از قدرت خود را در مواقع خطر فزاینده جنگ نشان داد. او طبقه فوقانی را در طبقات دوم و سوم گسترش داد و آن را با خانه طبقاتی که در محل نمازخانه قبلی ساخته شده بود گسترش داد. در دوره سلطنت او، این دژ به یک مقر حکومتی شیک در اواخر گوتیک تبدیل شد، همان طور که اتاق های شاهزاده باشکوه هنوز هم نشان می دهد.