دژ استرلینگ

دژ استرلینگ یا قلعهٔ استرلینگ، ( به انگلیسی: Stirling Castle ) ، در استرلینگ، اسکاتلند، یکی از بزرگترین و مهم ترین قلعه ها، هم از نظر تاریخی و هم معماری، در اسکاتلند است. این قلعه در بالای تپه ای؛ پدیدآمده از تخته سنگ های نفوذی، که بخشی از شکل گیری زمین شناسی استرلینگ را تشکیل می دهد، قرار دارد. این قلعه از سه طرف توسط صخره هایی با شیب تند احاطه شده، که موقعیت دفاعی نیرومندی را به وجود آورده است. جایگاه استراتژیک این قلعه؛ تا آن زمان که امنیت مطرح بود تا دهه های ۱۸۹۰، تا دورترین ناحیهٔ عبوری پایین دست رودخانه فورث، این دژ را از دیرباز به صورت یکی از استحکامات مهم منطقه درآورده بود. بسیاری از ساختمان های اصلی تاریخی این قلعه در سده های پانزدهم و شانزدهم ساخته شده اند. چند سازه هم از سدهٔ چهاردهم باقی مانده است، در حالی که استحکامات خارجی مشرف به شهر در اوایل قرن هجدهم بنا شده اند. چند پادشاه و ملکهٔ اسکاتلند در دژ استرلینگ تاج گذاری کرده اند، که از جملهٔ آنان ماری ملکهٔ اسکاتلند، در ۱۵۴۲ است. قلعهٔ استرلینگ دست کم هشت بار مورد محاصره قرار گرفته که آخرین بار آن در سال ۱۷۴۶، در طول جنگ های استقلال اسکاتلند، هنگامی که شاهزاده چارلز ادوارد استوارت در تلاش برای گشودن قلعه ناکام ماند بوده است.
دژ استرلینگ یک «بنای باستانی برنامه ریزی شده» است، و در حال حاضر به عنوان یک جاذبهٔ توریستی توسط «اسکاتلند تاریخی» مدیریت می شود.