دوکوتاه آخر. دوکوتاه آخر ( به انگلیسی: Dactyl ) نوعی پایه ( رکن ) سه هجایی در شعر است. پایهٔ سه هجایی دوکوتاه آخر وزن شعر رایج در یونان و روم باستان بود. به دوکوتاه آخر، پایهٔ سه هجایی ضَرب آغاز[ ۱] هم گفته شده است.
در این وزن، پایه، مرکب از یک هجای بلند و سپس دو هجای کوتاه متوالی است. ( به شیوهٔ: — ⌣ ⌣ )
امروزه در شعر زبان انگلیسی، به پایه ای مرکب از یک هجای مؤکد و دو هجای غیرمؤکد، دوکوتاه آخر گفته می شود.
برای نمونه ای از وزن دوکوتاه آخر می توان به مصراع نخست شعر «اِوَنجِلین» ( Evangeline ) سرودهٔ هنری وادزورث لانگ فلو اشاره کرد که در وزن شش پایه ای دوکوتاه آخر سروده شده است:
در این مصراع، پنج پایهٔ اول دوکوتاه آخرند و پایهٔ آخر بلندآغاز است. قسمت های پررنگ ( بولد ) در سطر، نمایانگر هجاهای بلند و مؤکد، و قسمت های غیرپررنگ نشان دهندهٔ هجاهای کوتاه و غیرمؤکد هستند. خط اُریب ( / ) نیز مرز بین پایه ها را نشان می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این وزن، پایه، مرکب از یک هجای بلند و سپس دو هجای کوتاه متوالی است. ( به شیوهٔ: — ⌣ ⌣ )
امروزه در شعر زبان انگلیسی، به پایه ای مرکب از یک هجای مؤکد و دو هجای غیرمؤکد، دوکوتاه آخر گفته می شود.
برای نمونه ای از وزن دوکوتاه آخر می توان به مصراع نخست شعر «اِوَنجِلین» ( Evangeline ) سرودهٔ هنری وادزورث لانگ فلو اشاره کرد که در وزن شش پایه ای دوکوتاه آخر سروده شده است:
در این مصراع، پنج پایهٔ اول دوکوتاه آخرند و پایهٔ آخر بلندآغاز است. قسمت های پررنگ ( بولد ) در سطر، نمایانگر هجاهای بلند و مؤکد، و قسمت های غیرپررنگ نشان دهندهٔ هجاهای کوتاه و غیرمؤکد هستند. خط اُریب ( / ) نیز مرز بین پایه ها را نشان می دهد.
wiki: دوکوتاه آخر