دوکه

لغت نامه دهخدا

( دوکة ) دوکة. [ دَ ک َ ] ( ع اِمص ) بدی. || خصومت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( اِ ) خرمابن هندی. ج ، دوک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

بدی . خصومت .

گویش مازنی

/dookke/ دره ی کم عمق

پیشنهاد کاربران

بپرس