دوکانچه

لغت نامه دهخدا

دوکانچه. [ دُ چ َ/ چ ِ ] ( اِ مصغر ) حانوت و دوکان خرد. دکان کوچک. ( یادداشت مؤلف ). دکة. دکان. || مصطبه و ایوان کوچک. سکو و مهتابی. ( یادداشت مؤلف ). درداق ؛ دوکانچه هموار و خرد که بر وی نشینند. مِسطَبَة، دوکانچه کوفته و هموار که بر وی نشینند. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

حانوت و دوکان خرد .

پیشنهاد کاربران

بپرس