دوکان داری. [ دُ ] ( حامص مرکب ) اداره کردن دکان. دکانداری. شغل دکاندار. || محافظت دکان. || زبان گرمی و تملق و چاپلوسی. ( ناظم الاطباء ). نیرنگ سازی و حقه بازی.
