دوک نشین پارما در ۱۵۴۵ پس از جدایی بخش جنوبی رود پو - که پیش از آن، جزئی از دوک نشین میلان به شمار می آمد - تأسیس گشت. این دوک نشین به عنوان سرزمین و ملک پسر نامشروع پاپ پل سوم، پیر لویجی فارنیس، به وجود آمد.
در ۱۵۵۶ میلادی، دومین دوک پارما - اوتاویو فارنیس - ناحیه پیاچنزا را به دست آورد و در آن، دوک نشین پیاچنزا را تشکیل داد. بنابراین دوک نشین پارما، دوک نشین پارما و پیاچنزا نیز نامیده می شود.
خاندان فارنیس تا سال ۱۷۳۱ بر این محدوده حکومت کردند تا این که، دون کارلوس پسر شاه اسپانیا این منطقه را از طریق مادرش الیزابت فارنیس - که ولیعهد پارما بود - به ارث برد. او تا پایان جنگ جانشینی لهستان، در ۱۷۳۵، بر این دوک نشین حکومت کرد. در پایان این جنگ، دوک نشین پارما در عوض دو سیسیل - که به دون کارلوس داده شد - به امپراتور شارل ششم واگذار گردید. خاندان هابسبورگ تنها تا سال ۱۷۴۸ و انعقاد پیمان اکس لا شاپل، بر این منطقه حکومت کردند. براساس این قرارداد، دوک نشین پارما به خاندان بوربون سپرده شد.
در ۱۷۹۶ میلادی، با حمله فرانسویان به پارما به فرماندهی ناپلئون بناپارت اوضاع این دوک نشین آشفته شد. دوک فردیناند - فرمانروای پارما - این ناحیه را تا ۱۸۰۱ میلادی با کمک فرانسویان در دست داشت. با مرگ او در ۱۸۰۲ میلادی، سرنوشت پارما نامعلوم باقی ماند. ناپلئون نیز در ۱۸۰۸ برای پایان دادن به این سردرگمی، پارما را جزئی از امپراتوری فرانسه اعلام کرد.
در ۱۸۱۴، با شکست ناپلئون، حکومت پارما به همسر او از خاندان هابسبورگ ماری لوئیس رسید. او نیز تا پایان عمر خویش در ۱۸۴۷ بر پارما حکومت کرد. با مرگ او، فرمانروایی پارما به خاندان بوربون رسید. در ۱۸۵۹ با دومین جنگ یگانگی ایتالیا ، فرمانروایی بوربون ها بر این دوک نشین به پایان رسید.
دوک نشین پارما و پیاچنزا در دسامبر همان سال به دوک نشین بزرگ توسکانی و دوک نشین مودنا پیوست تا ایالات متحده ایتالیای مرکزی را تشکیل دهد. در مارس ۱۸۶۰ نیز با رفراندومی ملی در پارما، این سرزمین به پادشاهی جدید ایتالیا پیوست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۱۵۵۶ میلادی، دومین دوک پارما - اوتاویو فارنیس - ناحیه پیاچنزا را به دست آورد و در آن، دوک نشین پیاچنزا را تشکیل داد. بنابراین دوک نشین پارما، دوک نشین پارما و پیاچنزا نیز نامیده می شود.
خاندان فارنیس تا سال ۱۷۳۱ بر این محدوده حکومت کردند تا این که، دون کارلوس پسر شاه اسپانیا این منطقه را از طریق مادرش الیزابت فارنیس - که ولیعهد پارما بود - به ارث برد. او تا پایان جنگ جانشینی لهستان، در ۱۷۳۵، بر این دوک نشین حکومت کرد. در پایان این جنگ، دوک نشین پارما در عوض دو سیسیل - که به دون کارلوس داده شد - به امپراتور شارل ششم واگذار گردید. خاندان هابسبورگ تنها تا سال ۱۷۴۸ و انعقاد پیمان اکس لا شاپل، بر این منطقه حکومت کردند. براساس این قرارداد، دوک نشین پارما به خاندان بوربون سپرده شد.
در ۱۷۹۶ میلادی، با حمله فرانسویان به پارما به فرماندهی ناپلئون بناپارت اوضاع این دوک نشین آشفته شد. دوک فردیناند - فرمانروای پارما - این ناحیه را تا ۱۸۰۱ میلادی با کمک فرانسویان در دست داشت. با مرگ او در ۱۸۰۲ میلادی، سرنوشت پارما نامعلوم باقی ماند. ناپلئون نیز در ۱۸۰۸ برای پایان دادن به این سردرگمی، پارما را جزئی از امپراتوری فرانسه اعلام کرد.
در ۱۸۱۴، با شکست ناپلئون، حکومت پارما به همسر او از خاندان هابسبورگ ماری لوئیس رسید. او نیز تا پایان عمر خویش در ۱۸۴۷ بر پارما حکومت کرد. با مرگ او، فرمانروایی پارما به خاندان بوربون رسید. در ۱۸۵۹ با دومین جنگ یگانگی ایتالیا ، فرمانروایی بوربون ها بر این دوک نشین به پایان رسید.
دوک نشین پارما و پیاچنزا در دسامبر همان سال به دوک نشین بزرگ توسکانی و دوک نشین مودنا پیوست تا ایالات متحده ایتالیای مرکزی را تشکیل دهد. در مارس ۱۸۶۰ نیز با رفراندومی ملی در پارما، این سرزمین به پادشاهی جدید ایتالیا پیوست.
wiki: دوک نشین پارما