دوک نشین فرانکن ( آلمانی: Herzogtum Franken ) یکی از پنج دوک نشین هستهٔ فرانک خاوری و نیز جزء سرزمین های اصلی تشکیل دهندهٔ پادشاهی آلمان در آغاز سدهٔ دهم میلادی بود. واژهٔ فرانکن به سرزمینی که تحت سکونت فرانک ها قرار گرفته است گفته می شده است. [ ۱]
این ناحیه در امتداد درهٔ رود ماین از تلاقی آن با بخش علیای راین تا مارگراف نوردگو کشیده شده بود و در حال حاضر شامل ناحیهٔ فرانکونی بایرن، بخش های جنوبی تورینگن، شمال بادن - وورتمبرگ و هسن است. هم چنین مناطقی در کرانهٔ غربی راین در نزدیکی شهرهای ماینتس، اشپیر و ورمس جزء آن بودند.
فرانکن در قلب پادشاهی آلمان ( که در سال ۹۱۹ تشکیل شد ) قرار داشت و با دوک نشین زاکسن در شمال، با لورن اتریش در غرب، با دوک نشین شوابن در جنوب غربی و با دوک نشین بایرن در جنوب شرق هم مرز بود.
دوک نشین فرانکن در زمان افول امپراتوری کارولنژی تکامل یافت. در آن زمان، این دوک نشین بخشی از قلمرو فرانک خاوری بود و پس از تشکیل سرزمین جدید لوتارنژی در بخش شمال غربی فرانک خاوری، شکل گرفت.
با این وجود که کنت های سالی املاک بزرگی در بخش های غربی فرانکن داشتند؛ ولی برخلاف سایر دوک نشین های اصلی، این دوک نشین هرگز به موجودیت سیاسی پایداری تبدیل نشد. با انقراض کارولنژیان فرانک خاوری در سال ۹۱۱، کنت کنراد کهتر که دوک فرانکن بود، به عنوان نخستین پادشاه آلمان انتخاب شد و برادرش ابرهارد جانشین او در دوک نشین فرانکن شد. البته کنرادی ها نتوانستند در برابر دودمان زاکسنی اتو قد علم کنند و در سال ۹۱۹ هاینریش دوک زاکسن جانشین کنراد در حکومت پادشاهی آلمان شد. پس از شورش ناموفق ابرهارد که در سال ۹۳۹ در نبرد آندرناخ سرکوب شد، پسر هاینریش یعنی اتوی یکم دوک نشین را تصرف کرد. اوتو دوک تازه ای برای فرانکن منصوب نکرد و دوک نشین به چند ناحیه و اسقف نشین تقسیم شد که به صورت مستقیم به شاهان آلمان گزارش می دادند.
گاهی کنت های سالی فرانکن راین با عنوان دوک فرانکن نامیده می شدند و ایشان در سال ۱۰۲۴ به دودمان حاکم آلمان بدل شدند. در سال ۱۰۹۳ قلمرو آنها در فرانکن به عنوان تیول به کنت فالتسی آخن اعطا شد و به تدریج به شاهزاده نشین آلمانی مهمی به نام انتخابگر فالتس تبدیل شد. با پیشرفت کنراد قرمز، فرنانکن راین قلب دودمان سالی شد و در سده های یازدهم و دوازدهم چهار امپراتور به نام های کنراد دوم، هاینریش سوم، هاینریش چهارم و هاینریش پنجم از آن برخاستند. این منطقه شامل شهرهای ماینتس، اشپیر و ورمس بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ناحیه در امتداد درهٔ رود ماین از تلاقی آن با بخش علیای راین تا مارگراف نوردگو کشیده شده بود و در حال حاضر شامل ناحیهٔ فرانکونی بایرن، بخش های جنوبی تورینگن، شمال بادن - وورتمبرگ و هسن است. هم چنین مناطقی در کرانهٔ غربی راین در نزدیکی شهرهای ماینتس، اشپیر و ورمس جزء آن بودند.
فرانکن در قلب پادشاهی آلمان ( که در سال ۹۱۹ تشکیل شد ) قرار داشت و با دوک نشین زاکسن در شمال، با لورن اتریش در غرب، با دوک نشین شوابن در جنوب غربی و با دوک نشین بایرن در جنوب شرق هم مرز بود.
دوک نشین فرانکن در زمان افول امپراتوری کارولنژی تکامل یافت. در آن زمان، این دوک نشین بخشی از قلمرو فرانک خاوری بود و پس از تشکیل سرزمین جدید لوتارنژی در بخش شمال غربی فرانک خاوری، شکل گرفت.
با این وجود که کنت های سالی املاک بزرگی در بخش های غربی فرانکن داشتند؛ ولی برخلاف سایر دوک نشین های اصلی، این دوک نشین هرگز به موجودیت سیاسی پایداری تبدیل نشد. با انقراض کارولنژیان فرانک خاوری در سال ۹۱۱، کنت کنراد کهتر که دوک فرانکن بود، به عنوان نخستین پادشاه آلمان انتخاب شد و برادرش ابرهارد جانشین او در دوک نشین فرانکن شد. البته کنرادی ها نتوانستند در برابر دودمان زاکسنی اتو قد علم کنند و در سال ۹۱۹ هاینریش دوک زاکسن جانشین کنراد در حکومت پادشاهی آلمان شد. پس از شورش ناموفق ابرهارد که در سال ۹۳۹ در نبرد آندرناخ سرکوب شد، پسر هاینریش یعنی اتوی یکم دوک نشین را تصرف کرد. اوتو دوک تازه ای برای فرانکن منصوب نکرد و دوک نشین به چند ناحیه و اسقف نشین تقسیم شد که به صورت مستقیم به شاهان آلمان گزارش می دادند.
گاهی کنت های سالی فرانکن راین با عنوان دوک فرانکن نامیده می شدند و ایشان در سال ۱۰۲۴ به دودمان حاکم آلمان بدل شدند. در سال ۱۰۹۳ قلمرو آنها در فرانکن به عنوان تیول به کنت فالتسی آخن اعطا شد و به تدریج به شاهزاده نشین آلمانی مهمی به نام انتخابگر فالتس تبدیل شد. با پیشرفت کنراد قرمز، فرنانکن راین قلب دودمان سالی شد و در سده های یازدهم و دوازدهم چهار امپراتور به نام های کنراد دوم، هاینریش سوم، هاینریش چهارم و هاینریش پنجم از آن برخاستند. این منطقه شامل شهرهای ماینتس، اشپیر و ورمس بود.
wiki: دوک نشین فرانکن