دوژه

لغت نامه دهخدا

دوژه. [ ژَ / ژِ ] ( اِ ) ( از ماده دوسیدن ) نام قسمی خار است. ( یادداشت مؤلف ). گیاهی است که به جامه آویزد و آن را سکک نیز گویند و به هندیش خنجره نامند. ( شرفنامه منیری ).گیاهی است از تیره پروانه واران جزو دسته شبدرها که گل آن سفید یا ارغوانی و یا صورتی است. شکل گل کروی و دارای خارهای قلاب مانندی است که بر پشم گوسفندان به هنگام چرا می چسبد. دوزه. دوچه. دوسه. ( فرهنگ فارسی معین ). نوعی از خار. ( ناظم الاطباء ). گیاهی است که ثمر آن گرهی است خاردار به مقدار فندقی و خارها بر آن رسته و بر دامن آویزد. ( از آنندراج ) ( از فرهنگ اوبهی ) ( از فرس اسدی ) ( از فرهنگ جهانگیری ) :
به دلها اندر آویزد دوزلفش
چو دوژه اندر آویزد به دامن.
خفاف.
رجوع به دوزه شود. || گره چوب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) از تیره پروانه واران جزو دسته شبدرها که گل آن سفید یا ارغوانی و یا صورتی است شکل گل کروی و دارای خارهای غلاب مانندیست که بر پشم گوسفندان بهنگام چرا میچسبد . دوزه دووجه دو ستو .

فرهنگ عمید

گیاهی با خارهای درشت به اندازۀ نخود که به دامن لباس و پاچۀ شلوار می چسبد: به دل ها اندر آویزد دو زلفش / چو دوژه کاندر آویزد به دامان (خفاف: شاعران بی دیوان: ۲۹۷ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس