دوپا ی

لغت نامه دهخدا

دوپای. [ دُ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) دوپا. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دوپا شود.
- دوپای از دو جهان درکشیدن ؛ از دو جهان صرفنظر کردن. دنیا و آخرت را نادیده گرفتن :
اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا
دوپایم از دو جهان نیز درکشم بی تو.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( دوپا ی ) ۱ - ( صفت ) آنکه دو پا دارد یا حیوان دو پا آدمی انسان . ۲ - کرم سرخی که در درخت بلوط باشد و بدان ابریشم و غیره را رنگ کنند و در دواها نیز بکار برند سرخ دانه قرمز دانه .

پیشنهاد کاربران

بپرس