دونیانا، پارک ملی (Donana National Park)
منطقه ای حفاظت شده، متشکل از تالاب ها و تپه های شنی، در دلتای گوادالکیویر، در جنوب اسپانیا. این پارک ملی یکی از مهم ترین مناطق حفاظت شدۀ حیات وحش در اروپای غربی به شمار می آید. بیش از ۲۵۰ گونه پرنده، که متجاوز از نیمی از کل گونه های پرندگان اروپایی است، در این ناحیه یافت می شوند که برخی از آن ها عبارت اند از دال (عنقا)، اردک مرمری، و گونۀ بسیار کمیاب نیم پای اندلسی. این پارک همچنین پناهگاه سیاه گوش ایبریایی است. مساحت این پارک ۷۷,۲۶۰ هکتار و ازجمله میراث های طبیعی جهان است. در دهۀ ۱۹۹۰، اُفت سطح آب ناشی از احداث ۳۰ دستگاه سدّ بر روی رودخانۀ گوادالکیویر، حیات این پارک را درمعرض خطر قرار داد. خطر در دهۀ ۱۹۹۰ کماکان ادامه داشت و در ۱۹۹۸، با جریان یافتن سیلی از پساب های سمّی دامنۀ خطر افزون تر شد. این امر از آن جا ناشی شد که در سدی که مخزن تخلیۀ پساب های کانی بود، شکاف و رخنه پدید آمد. مسیر جریان این پساب ها را در ماه مۀ ۱۹۹۸ با موفقیت به داخل رودخانۀ گوادالکیویر برگرداندند، هرچند که تالاب های پیرامون پارک به فلزات سنگین آلوده شدند. سفرۀ آبخیزی که پارک را تغذیه می کند نیز آلوده شد و هزاران قطعه ماهی و جانور دوزیست هلاک شدند و برای پاکسازی منطقه از اجساد آن ها و جلوگیری از مسمومیت پرندگان لاشه خوار اقداماتی صورت گرفت. در ژوئیۀ ۱۹۹۸، ۳۰ هزار تُن لاشۀ ماهی را، که براثر آلودگی با گل ولای سمی در ماه مۀ همان سال مرده بودند، از منطقه خارج کردند. بنابر گزارش شورای پژوهش های علمی اسپانیا در ژانویه ۱۹۹۹، حدود ۶۰هزار قطعه پرندۀ زمستان گذران در دونیانا براثر مسمومیت فلزی ناشی از نشت پساب در ۱۹۹۸، سلامتی و باروری خود را از دست دادند.
منطقه ای حفاظت شده، متشکل از تالاب ها و تپه های شنی، در دلتای گوادالکیویر، در جنوب اسپانیا. این پارک ملی یکی از مهم ترین مناطق حفاظت شدۀ حیات وحش در اروپای غربی به شمار می آید. بیش از ۲۵۰ گونه پرنده، که متجاوز از نیمی از کل گونه های پرندگان اروپایی است، در این ناحیه یافت می شوند که برخی از آن ها عبارت اند از دال (عنقا)، اردک مرمری، و گونۀ بسیار کمیاب نیم پای اندلسی. این پارک همچنین پناهگاه سیاه گوش ایبریایی است. مساحت این پارک ۷۷,۲۶۰ هکتار و ازجمله میراث های طبیعی جهان است. در دهۀ ۱۹۹۰، اُفت سطح آب ناشی از احداث ۳۰ دستگاه سدّ بر روی رودخانۀ گوادالکیویر، حیات این پارک را درمعرض خطر قرار داد. خطر در دهۀ ۱۹۹۰ کماکان ادامه داشت و در ۱۹۹۸، با جریان یافتن سیلی از پساب های سمّی دامنۀ خطر افزون تر شد. این امر از آن جا ناشی شد که در سدی که مخزن تخلیۀ پساب های کانی بود، شکاف و رخنه پدید آمد. مسیر جریان این پساب ها را در ماه مۀ ۱۹۹۸ با موفقیت به داخل رودخانۀ گوادالکیویر برگرداندند، هرچند که تالاب های پیرامون پارک به فلزات سنگین آلوده شدند. سفرۀ آبخیزی که پارک را تغذیه می کند نیز آلوده شد و هزاران قطعه ماهی و جانور دوزیست هلاک شدند و برای پاکسازی منطقه از اجساد آن ها و جلوگیری از مسمومیت پرندگان لاشه خوار اقداماتی صورت گرفت. در ژوئیۀ ۱۹۹۸، ۳۰ هزار تُن لاشۀ ماهی را، که براثر آلودگی با گل ولای سمی در ماه مۀ همان سال مرده بودند، از منطقه خارج کردند. بنابر گزارش شورای پژوهش های علمی اسپانیا در ژانویه ۱۹۹۹، حدود ۶۰هزار قطعه پرندۀ زمستان گذران در دونیانا براثر مسمومیت فلزی ناشی از نشت پساب در ۱۹۹۸، سلامتی و باروری خود را از دست دادند.
wikijoo: دونیانا،_پارک_ملی