دونده (جانور). یک جاندار دونده ( به انگلیسی: Cursorial ) ، موجودی است که به طور خاص برای
دویدن سازگار شده است. اگر جانوری توانایی
دویدن سریع را داشته باشد ( مانند
یوزپلنگ ) یا اگر بتواند سرعت خود را برای مسافت طولانی ثابت نگه دارد ( استقامت بالا ) را می توان دونده در نظر گرفت. «دونده» اغلب برای طبقه بندی یک حالت حرکتی خاص استفاده می شود، که برای زیست شناسانی که رفتارهای جانوران مختلف و شیوه حرکت آن ها را در محیطشان بررسی می کنند، سودمند است. سازگاری های حرکتی را می توان با ویژگی های ریخت شناسی ( مانند از دست دادن انگشت های جانبی همانند گونه های
سم داران ) ، ویژگی های فیزیولوژیکی، حداکثر سرعت، و تعداد دفعات استفاده از دویدن در زندگی شناسایی کرد. بحث های زیادی در مورد چگونگی تعریف ویژه یک جانور دونده وجود دارد. [ ۱] [ ۲] پذیرفته شده ترین تعریف شامل این است که یک جاندار دونده را می توان سازگاری دویدن در مسافت های طولانی با سرعت های بالا در نظر گرفت یا توانایی شتاب گرفتن سریع در مسافت های کوتاه را دارد. در میان مهره داران، جانوران زیر ۱ کیلوگرم جرم به ندرت دونده در نظر گرفته می شود و تصور می شود که رفتارهای جزئی و ریخت شناسی تنها در توده های نسبتاً بزرگ بدن در پستانداران رخ می دهد. [ ۳] تعداد کمی از پستانداران وجود دارند که به آنها «ریزدونده» گفته می شود که وزن توده آنها کمتر از ۱ کیلوگرم است و توانایی دویدن سریع تر از دیگر جانوران کوچک با اندازه های مشابه را دارند. [ ۴]
برخی از گونه های
عنکبوت ها نیز به صورت دونده در نظر گرفته می شوند، زیرا بیشتر روز را راه می روند و به دنبال
طعمه می گردند.
سازگاری ها برای جابجایی در مهره داران خشکی عبارتند از:
• افزایش طول گام:
• افزایش طول استخوان اندام
• پذیرش ایستادن روی
پنجه یا
سم • از دست دادن
ترقوه در پستانداران، که به کتف اجازه می دهد تا با اندام به جلو و عقب حرکت کند و در نتیجه طول گام را افزایش دهد.
• افزایش خمیدگی ستون فقرات در هنگام تاختن
• افزایش توده ماهیچه ها پروگزیمال با کاهش توده ماهیچه های دیستال
• افزایش طول استخوان های انتهایی اندام ( دست و پا ) به جای استخوان های پروگزیمال ( براکیوم یا ران ) .
• تاندون های بلندتر در اندام دیستال
عنکبوت ها هنگام راه رفتن تعادل را حفظ می کنند، به طوری که پاهای ۱ و ۳ در یک طرف و ۲ و ۴ در طرف دیگر در حال حرکت هستند، در حالی که چهار پای دیگر روی سطح هستند. عنکبوت ها برای دویدن سریع تر، فرکانس گام خود را افزایش می دهند.