دونالد برازول دوم ( به انگلیسی: Donald Braswell II ) ( متولد ۲۲ فوریه ۱۹۶۳ ) بازیگر، خواننده، ترانه نویس و تنور آمریکایی است. برازول در راه رسیدن به یک شهرت جهانی بود که بعد از سانحهٔ تصادف با اتومبیلی در سال ۱۹۹۵ صدایش را به مدت دو سال از دست می دهد. بعد از آن طی مدتی به دور از ذره بین هنر قرار گرفت. تا اینکه در سال ۲۰۰۸ در فصل سوم برنامهٔ استعدادهای درخشان آمریکا شرکت کرد که به مرحلهٔ ی ۵ نفر برتر مسابقه رسید. این پیروزی برای وی موقعیتی دوباره برای فعالیت در زمینه های خوانندگی فراهم آورد. از آن زمان، وی با اجرای کنسرت ها و انتشار آلبومها، توانسته است که از بیش از ۲۵ کشور طرفدار داشته باشد.
برازول با خوانندگی در سبک پاپ در کنسرتهایی به همراهی گروه ارکستر آوای دشت ها در سال ۲۰۰۹ در تکزاس، توانست دوباره به عرصهٔ موسیقی قدم بگذارد. اجراهای او طیف بزرگی از سبکهای موسیقی را در بر می گیرند. موسیقی کلاسیک، سول و پاپ از سبکهای اجرایی وی هستند. وی توانسته است افراد زیادی را از کشورها و قومیتهای گوناگون، با خوانندگی در زبان هایی به غیر از انگلیسی مانند اسپانیایی، ایتالیایی، روسی و فرانسوی به سمت خود جذب کند. کنسرتهای وی معمولاً چندزبانی اند. او اجراهایی داشته است که به خودی خود شامل بیش از یک زبان می شدند. اجراهایی از قبیل: شب در ساتن سفید از ماریو فرانگولیس، دعا و ویوره از آندریا بوچلی. سایر کارهای غیرانگلیسی وی شامل رزا از آگوستینا لارا ( اسپانیایی ) ، وینچرو پردرو از ماریو فرانگولیس ( ایتالیایی ) و ترانهٔ ناپلی او سوله میو می شود.
برخی آهنگ های چندزبانهٔ وی در دومین آلبوم وی به نام می افتیم و دوباره برمی خیزیم وجود دارند.
دونالد برازول جوانترین فرزند از میان چهار فرزند دونالد و جین برازول است. والدین وی اجراکنندگان اپرا بودند. او از دوران کودکی علاقه ای زیاد در زمینهٔ تئاتر و موسیقی از خود نشان داد و تصمیم گرفت که در آینده بازیگر شود. به عنوان یک کودک، وی اغلب به همراه خانواده اش اجرا می کرده است و هنرهای نمایشی را جزئی از طبیعت خود می دانسته است. در دوران دبیرستان، وی شبانه به صورت پنهانی همراه با چند تن از دوستانش در یکی از سالن های شهر به تمرین تئاتر می پرداخت. وی ترجیح می داد که ذائقهٔ هنری اش آشکار نشود.
بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان، وی توسط همسرش متقاعد شد که برای مدرسه جولیارد در نیویورک تقاضای تحصیل بفرستد. او این کار تنها به خاطر علاقه ای که به وی داشت انجام داد. اگرچه، نه تنها وی مورد قبول واقع شد، بلکه توانست در دوران تحصیلش کمک هزینه های تحصیل زیادی نیز بدست آورد. کمک هزینه هایی از جمله کمک هزینهٔ معتبر انریکو کاروسو. آنجا بود که وی فعالیت حرفه ای خودش را به عنوان خوانندهٔ سبک اپرا تنور آغاز کرد. جایی که امتیاز تحصیل زیر نظر فرانکو برتاکی، کسی که هم اکنون کارگردان هنری متن شعرهای اپرای فلوریداست را دریافت کرد. بعد از آن مجوزی از طرف مؤسسهٔ پوچینی - آلبانیسه دریافت کرد که به وی اجازهٔ تمرین زیر نظر تنور ایتالیایی، فرانکو کورلی را داد. برازول وی را عامل موفقیت امروزه اش می داند. برازول اشاره کرده است که کورلی به دانش آموزانش می آموخته که موسیقی چگونه خود را از صدای خواننده می سازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرازول با خوانندگی در سبک پاپ در کنسرتهایی به همراهی گروه ارکستر آوای دشت ها در سال ۲۰۰۹ در تکزاس، توانست دوباره به عرصهٔ موسیقی قدم بگذارد. اجراهای او طیف بزرگی از سبکهای موسیقی را در بر می گیرند. موسیقی کلاسیک، سول و پاپ از سبکهای اجرایی وی هستند. وی توانسته است افراد زیادی را از کشورها و قومیتهای گوناگون، با خوانندگی در زبان هایی به غیر از انگلیسی مانند اسپانیایی، ایتالیایی، روسی و فرانسوی به سمت خود جذب کند. کنسرتهای وی معمولاً چندزبانی اند. او اجراهایی داشته است که به خودی خود شامل بیش از یک زبان می شدند. اجراهایی از قبیل: شب در ساتن سفید از ماریو فرانگولیس، دعا و ویوره از آندریا بوچلی. سایر کارهای غیرانگلیسی وی شامل رزا از آگوستینا لارا ( اسپانیایی ) ، وینچرو پردرو از ماریو فرانگولیس ( ایتالیایی ) و ترانهٔ ناپلی او سوله میو می شود.
برخی آهنگ های چندزبانهٔ وی در دومین آلبوم وی به نام می افتیم و دوباره برمی خیزیم وجود دارند.
دونالد برازول جوانترین فرزند از میان چهار فرزند دونالد و جین برازول است. والدین وی اجراکنندگان اپرا بودند. او از دوران کودکی علاقه ای زیاد در زمینهٔ تئاتر و موسیقی از خود نشان داد و تصمیم گرفت که در آینده بازیگر شود. به عنوان یک کودک، وی اغلب به همراه خانواده اش اجرا می کرده است و هنرهای نمایشی را جزئی از طبیعت خود می دانسته است. در دوران دبیرستان، وی شبانه به صورت پنهانی همراه با چند تن از دوستانش در یکی از سالن های شهر به تمرین تئاتر می پرداخت. وی ترجیح می داد که ذائقهٔ هنری اش آشکار نشود.
بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان، وی توسط همسرش متقاعد شد که برای مدرسه جولیارد در نیویورک تقاضای تحصیل بفرستد. او این کار تنها به خاطر علاقه ای که به وی داشت انجام داد. اگرچه، نه تنها وی مورد قبول واقع شد، بلکه توانست در دوران تحصیلش کمک هزینه های تحصیل زیادی نیز بدست آورد. کمک هزینه هایی از جمله کمک هزینهٔ معتبر انریکو کاروسو. آنجا بود که وی فعالیت حرفه ای خودش را به عنوان خوانندهٔ سبک اپرا تنور آغاز کرد. جایی که امتیاز تحصیل زیر نظر فرانکو برتاکی، کسی که هم اکنون کارگردان هنری متن شعرهای اپرای فلوریداست را دریافت کرد. بعد از آن مجوزی از طرف مؤسسهٔ پوچینی - آلبانیسه دریافت کرد که به وی اجازهٔ تمرین زیر نظر تنور ایتالیایی، فرانکو کورلی را داد. برازول وی را عامل موفقیت امروزه اش می داند. برازول اشاره کرده است که کورلی به دانش آموزانش می آموخته که موسیقی چگونه خود را از صدای خواننده می سازد.
wiki: دونالد برازول