دومیِه، اونوره (۱۸۰۸ـ۱۸۷۹)(Daumier, Honoré)
دون کیشوت، اثر اونوره دومیِه
نقاش فرانسوی. با کاریکاتورهای طنزآمیز و بسیار احساسی اش، جامعۀ پاریسی را تشریح کرده است. بیش از ۴هزار چاپنقش سنگی و نقاشی هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰) پدید آورد که در عصر خویش توجه چندانی را برنیانگیخت. دومیه برای نشریه های ادواری لا کاریکاتور و شاری واری و دیگر نشریات طراحی کرد. تصاویر کلیشه ایِ خیالی از شخصیت های معاصرش می ساخت؛ یک بار به سبب انتقاد از پادشاه لوئی فیلیپزندانی شد. نقاشی هایش نشان دهندۀ سبک روان و پالت تک رنگ اویند. از کاریکاتورهایش، مجسمه نیز می ساخت، ازجمله مجسمۀ مفرغی راتاپویل (ح ۱۸۵۰؛ لوور، پاریس). دومیه در کاریکاتورسازی هایش بینش مجسمه سازی داشت، و پیکره های گِلی کوچکی می ساخت و سپس آن ها را با چاپنقش های سنگی اش انطباق می داد، و تضادهای تاریک وروشن مجسمه وار را در آثارش حفظ می کرد. با این همه در ۴۰سالگی، احتمالاً به توصیۀ دوستان نقاشِ خود در مکتب باربیزون، به نقاشی پرداخت؛ در این مسیر با ساده سازی احساس برانگیز و تمرکز بر رنگ سایه ها، به مراحل اعلایی دست یافت. دومیه به استثنای نقاشی های خیالی اش از موضوع دون کیشوت ـ که به آن بسیار علاقه مند بود ـ در مضمون، نقاشی واقع گرا شمرده می شود که صحنه های زندگی روزمره را می کشید و اغلب در مقابل سالن های تئاتر و ایستگاه های راه آهن به طراحی می پرداخت؛ چندین اثرش از قطار درجۀ سه، تمایل او را در به تصویرکشیدن اجتماع و انزوای فردیِ مکنون در آن، بازمی تاباند. دومیه آثار رامبرانت را در موزۀ لوور مطالعه و بررسی کرده بود، لیکن در شیوۀ هنری اش، با آخرین نقاشی های گویا قرابت بیشتری دارد، و این ویژگی در کارهای گرافیکی اش مشهود است. دومیه در اواخر عمر، دچار ضعف بینایی شد و در هنگام مرگ تقریباً نابینا بود، و در خانۀ محقری در والموندوا، سِن ـ اِ ـ اوآز، که دوستش کوروبرایش مهیا کرده بود، درگذشت.
دون کیشوت، اثر اونوره دومیِه
نقاش فرانسوی. با کاریکاتورهای طنزآمیز و بسیار احساسی اش، جامعۀ پاریسی را تشریح کرده است. بیش از ۴هزار چاپنقش سنگی و نقاشی هجوآمیز و گویا (بیشتر پس از ۱۸۶۰) پدید آورد که در عصر خویش توجه چندانی را برنیانگیخت. دومیه برای نشریه های ادواری لا کاریکاتور و شاری واری و دیگر نشریات طراحی کرد. تصاویر کلیشه ایِ خیالی از شخصیت های معاصرش می ساخت؛ یک بار به سبب انتقاد از پادشاه لوئی فیلیپزندانی شد. نقاشی هایش نشان دهندۀ سبک روان و پالت تک رنگ اویند. از کاریکاتورهایش، مجسمه نیز می ساخت، ازجمله مجسمۀ مفرغی راتاپویل (ح ۱۸۵۰؛ لوور، پاریس). دومیه در کاریکاتورسازی هایش بینش مجسمه سازی داشت، و پیکره های گِلی کوچکی می ساخت و سپس آن ها را با چاپنقش های سنگی اش انطباق می داد، و تضادهای تاریک وروشن مجسمه وار را در آثارش حفظ می کرد. با این همه در ۴۰سالگی، احتمالاً به توصیۀ دوستان نقاشِ خود در مکتب باربیزون، به نقاشی پرداخت؛ در این مسیر با ساده سازی احساس برانگیز و تمرکز بر رنگ سایه ها، به مراحل اعلایی دست یافت. دومیه به استثنای نقاشی های خیالی اش از موضوع دون کیشوت ـ که به آن بسیار علاقه مند بود ـ در مضمون، نقاشی واقع گرا شمرده می شود که صحنه های زندگی روزمره را می کشید و اغلب در مقابل سالن های تئاتر و ایستگاه های راه آهن به طراحی می پرداخت؛ چندین اثرش از قطار درجۀ سه، تمایل او را در به تصویرکشیدن اجتماع و انزوای فردیِ مکنون در آن، بازمی تاباند. دومیه آثار رامبرانت را در موزۀ لوور مطالعه و بررسی کرده بود، لیکن در شیوۀ هنری اش، با آخرین نقاشی های گویا قرابت بیشتری دارد، و این ویژگی در کارهای گرافیکی اش مشهود است. دومیه در اواخر عمر، دچار ضعف بینایی شد و در هنگام مرگ تقریباً نابینا بود، و در خانۀ محقری در والموندوا، سِن ـ اِ ـ اوآز، که دوستش کوروبرایش مهیا کرده بود، درگذشت.
wikijoo: دومیه،_اونوره_(۱۸۰۸ـ۱۸۷۹)