دومینیکی فرقه

دانشنامه آزاد فارسی

دومینیکی، فرقۀ (Dominican order)
فرقه ای از راهبهای پیرو کلیسای کاتولیک که دومینیک قدیس در ۱۲۱۵ م تأسیس کرد. دومینیکیان را راهبان واعظ، فرایارهای سیاه، و ژاکوبن ها نیز نامیده اند. این فرقه گسترش جهانی دارد و فرقه ای از راهبه های خاموش را هم دربر می گیرد. جامۀ آنان سیاه و سفید است. نخستین دیر آنان در ۱۲۱۵ در تولوز فرانسه دایر شد. در ۱۲۱۶ تأیید پاپ را به دست آوردند و نظام فرقه در ۱۲۲۰ـ۱۲۲۱م تدوین شد. به سرعت سرتاسر اروپا را فراگرفتند و اولین دیر آن ها در انگلستان در ۱۲۲۱م در آکسفورد تأسیس شد. در ۱۵۵۹ دومینیکیان انگلیسی سرکوب شدند، ولی در ۱۶۲۲ زندگی جمعی را از سر گرفتند. توماس آکوئیناس، جیرولامو ساونارولا، و بارتولومه دولاس کاساس، دومینیکی بودند. در ۱۹۸۳ فرقه مرکب از ۷,۲۰۰ راهب و ۴,۷۷۵ راهبه بود.

پیشنهاد کاربران

بپرس