دومینیکن، جمهوری (Dominican Republic)
دومینیکن، جمهوری
موقعیت. کشور جمهوری دومینیکن در بخش شرقی جزیرۀ هیسپانیولا واقع در جزایر هند غربی (آنتیل های بزرگ) و در شمالی دریای کارائیب جا دارد. مساحت این کشور ۴۸,۶۷۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر سانتو دومینگو است.سیمای طبیعی. کشور دومینیکن حدود دو سوم از جزیرۀ هیسپانیولا را دربرگرفته و از غرب با کشور هائیتی هم مرز است. اقیانوس اطلس در شمال و دریای کارائیب در جنوب آن قرار دارند و گذرگاه مونا در شرق، آن را از پوئرتو ریکو و نیز دریای کارائیب را از اقیانوس اطلس جدا می کند. دومینیکن سرزمینی کوهستانی است و بخشی از رشته کوه های کوردیرا سانترال (کوردیرای مرکزی) با ارتفاع ۳,۱۷۵ متر (کوه پیکودوآرته) که بلندترین نقطه در جزایر کارائیب است، قسمت میانی آن را تشکیل داده است. رودخانه های چندی در این سرزمین جریان دارند که مهم ترین آن ها عبارت اند از یاکۀ جنوبی، یاکۀ شمالی، و یوناو دریاچۀ انری کیو واقع در نواحی غربی بزرگ ترین عارضۀ آبی آن محسوب می شود. علاوه بر کوه های کوردیرای مرکزی، رشته ارتفاعات کوچک تری در امتداد ساحل شمالی و نیز در مرز جنوب غربی وجود دارند که دشت های پهناور و کم ارتفاعی چون درّۀ وسیع و حاصل خیز سیبائو، در شمال را در میان خود جا داده اند و شهرهای مهم کشور مانند سانتیاگو، لارومانا، سان فرانسیسکو دو ماکوریس، و پوئرتو پلات در همین نواحی و اقلیم کشور دومینیکن همانند دیگر نواحی کارائیب گرم و مرطوب همراه با باران های فصلی است و بیشترین بارندگی مربوط به نواحی شمالی و شرقی است. پدیدۀ توفند که از مهم ترین بلاهای آسمانی ناحیۀ کارائیب است، اغلب در ماه های خرداد تا آبان این کشور را تهدید می کند و غالباً موجب ویرانی تأسیسات و آسیب های جانی و مالی بسیار می شود.
اقتصاد. اقتصاد دومینیکن عمدتاً به کشاورزی متکی است و قهوه، کاکائو، توتون، موز، برنج، به ویژه، نیشکر محصولات صادراتی آن را تشکیل می دهد. صنعت دومینیکن به صنایع سبک از قبیل تصفیۀ شکر، نساجی، کود شیمیایی، رنگ، انواع نوشابه و سیگار محدود می شود و گردشگری آن از وضعیت بسیار خوبی برخوردار است و طی پانزده سال اخیر، سالانه دَه درصد رشد مثبت داشته است.
حکومت و سیاست. نوع حکومت دومینیکن، جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور که عالی ترین مقام کشور است و قدرت اجرایی را در دست دارد برای ۴ سال و از طریق آرا مستقیم مردم انتخاب می شود. مجلس سنای این کشور ۳۰ عضو و مجلس نمایندگان آن ۱۴۹ عضو دارد که اعضای آن را مردم هر چهار سال یک بار انتخاب می کنند.مردم و تاریخ. جمعیت دومینیکن حدود ۹,۳۷۸,۸۱۸ نفر است (۲۰۱۰)، و تراکم نسبی آن۱۹۲.۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. مردم این سرزمین ترکیبی از نژاد اروپایی (اسپانیایی) و افریقایی اند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است.۵۱.۵ درصدشان را زنان و۴۸.۵ درصد را مردان تشکیل می دهند و حدود ۸۲ درصد از آنان پیرو کلیسای کاتولیک رُم اند. کاریب ها ازجمله قدیمی ترین اقوام ساکن هیسپانیولا بوده اند و آن را کیسکویا می نامیدند. کریستوف کلمب در ۱۴۹۲م به این جزیره وارد شد و آن را اسپانیولا نامید که بعدها به هیسپانیولا معروف شد. شهر سانتو دومینگو، قدیمی ترین شهر اروپایی قارۀ امریکا، در ۱۴۹۶ ساخته شد. بعدها فرانسوی ها نیمۀ غربی جزیره مزبور را تصرف کردند و تا ۱۷۹۵ بخش شرقی را نیز به متصرفات خود افزودند. در ۱۸۰۸، مردمِ بخش شرقی علیه فرانسویان و هائیتی ها قیام کردند و با حمایت انگلستان آنان را به سوی غرب راندند و قسمت شرقی جزیره را آزاد کردند و جمهوری دومینیکن را در ۲۷ فوریۀ ۱۸۴۴، به سرپرستی پدروسانتانا، تأسیس کردند.
دومینیکن، جمهوری
موقعیت. کشور جمهوری دومینیکن در بخش شرقی جزیرۀ هیسپانیولا واقع در جزایر هند غربی (آنتیل های بزرگ) و در شمالی دریای کارائیب جا دارد. مساحت این کشور ۴۸,۶۷۰ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر سانتو دومینگو است.سیمای طبیعی. کشور دومینیکن حدود دو سوم از جزیرۀ هیسپانیولا را دربرگرفته و از غرب با کشور هائیتی هم مرز است. اقیانوس اطلس در شمال و دریای کارائیب در جنوب آن قرار دارند و گذرگاه مونا در شرق، آن را از پوئرتو ریکو و نیز دریای کارائیب را از اقیانوس اطلس جدا می کند. دومینیکن سرزمینی کوهستانی است و بخشی از رشته کوه های کوردیرا سانترال (کوردیرای مرکزی) با ارتفاع ۳,۱۷۵ متر (کوه پیکودوآرته) که بلندترین نقطه در جزایر کارائیب است، قسمت میانی آن را تشکیل داده است. رودخانه های چندی در این سرزمین جریان دارند که مهم ترین آن ها عبارت اند از یاکۀ جنوبی، یاکۀ شمالی، و یوناو دریاچۀ انری کیو واقع در نواحی غربی بزرگ ترین عارضۀ آبی آن محسوب می شود. علاوه بر کوه های کوردیرای مرکزی، رشته ارتفاعات کوچک تری در امتداد ساحل شمالی و نیز در مرز جنوب غربی وجود دارند که دشت های پهناور و کم ارتفاعی چون درّۀ وسیع و حاصل خیز سیبائو، در شمال را در میان خود جا داده اند و شهرهای مهم کشور مانند سانتیاگو، لارومانا، سان فرانسیسکو دو ماکوریس، و پوئرتو پلات در همین نواحی و اقلیم کشور دومینیکن همانند دیگر نواحی کارائیب گرم و مرطوب همراه با باران های فصلی است و بیشترین بارندگی مربوط به نواحی شمالی و شرقی است. پدیدۀ توفند که از مهم ترین بلاهای آسمانی ناحیۀ کارائیب است، اغلب در ماه های خرداد تا آبان این کشور را تهدید می کند و غالباً موجب ویرانی تأسیسات و آسیب های جانی و مالی بسیار می شود.
اقتصاد. اقتصاد دومینیکن عمدتاً به کشاورزی متکی است و قهوه، کاکائو، توتون، موز، برنج، به ویژه، نیشکر محصولات صادراتی آن را تشکیل می دهد. صنعت دومینیکن به صنایع سبک از قبیل تصفیۀ شکر، نساجی، کود شیمیایی، رنگ، انواع نوشابه و سیگار محدود می شود و گردشگری آن از وضعیت بسیار خوبی برخوردار است و طی پانزده سال اخیر، سالانه دَه درصد رشد مثبت داشته است.
حکومت و سیاست. نوع حکومت دومینیکن، جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. رئیس جمهور که عالی ترین مقام کشور است و قدرت اجرایی را در دست دارد برای ۴ سال و از طریق آرا مستقیم مردم انتخاب می شود. مجلس سنای این کشور ۳۰ عضو و مجلس نمایندگان آن ۱۴۹ عضو دارد که اعضای آن را مردم هر چهار سال یک بار انتخاب می کنند.مردم و تاریخ. جمعیت دومینیکن حدود ۹,۳۷۸,۸۱۸ نفر است (۲۰۱۰)، و تراکم نسبی آن۱۹۲.۷ نفر در کیلومتر مربع می رسد. مردم این سرزمین ترکیبی از نژاد اروپایی (اسپانیایی) و افریقایی اند و زبان رسمی آنان اسپانیایی است.۵۱.۵ درصدشان را زنان و۴۸.۵ درصد را مردان تشکیل می دهند و حدود ۸۲ درصد از آنان پیرو کلیسای کاتولیک رُم اند. کاریب ها ازجمله قدیمی ترین اقوام ساکن هیسپانیولا بوده اند و آن را کیسکویا می نامیدند. کریستوف کلمب در ۱۴۹۲م به این جزیره وارد شد و آن را اسپانیولا نامید که بعدها به هیسپانیولا معروف شد. شهر سانتو دومینگو، قدیمی ترین شهر اروپایی قارۀ امریکا، در ۱۴۹۶ ساخته شد. بعدها فرانسوی ها نیمۀ غربی جزیره مزبور را تصرف کردند و تا ۱۷۹۵ بخش شرقی را نیز به متصرفات خود افزودند. در ۱۸۰۸، مردمِ بخش شرقی علیه فرانسویان و هائیتی ها قیام کردند و با حمایت انگلستان آنان را به سوی غرب راندند و قسمت شرقی جزیره را آزاد کردند و جمهوری دومینیکن را در ۲۷ فوریۀ ۱۸۴۴، به سرپرستی پدروسانتانا، تأسیس کردند.
wikijoo: دومینیکن،_جمهوری