دومین مکتب موسیقی وین ( آلمانی: Zweite Wiener Schule, Neue Wiener Schule ) ، گروهی از آهنگسازان بودند که توسط آرنولد شونبرگ، شاگردان و همکارانش در اوایل قرن بیستم تشکیل شد و تکامل این مکتب تا حدود سال ۱۹۶۰ ادامه داشت، سبک آهنگسازی این گروه از کروماتیسم اواخرِ دورهٔ رومانتیک شروع و تا موسیقی آتونال، دودکافونیک و در نهایت سریالیسم، امتداد داشت. اعضای اصلی این گروه ابتدا شامل آهنگسازانی چون شونبرگ، آنتون وبرن و آلبان برگ بودند که در ادامه آهنگسازان بسیاری از آلمان و سپس کشورهای دیگر، به اعضا و پیروان این مکتب پیوستند. با آنکه این مکتب با اهداف مشترکی بنیان نهاده شد، اما پیروان این مکتب ( حتی شاگردان شونبرگ ) ، مسیرهای جداگانه ای را طی کردند و تا موسیقی کلاسیک معاصر ادامه پیدا کرد.
وین شهری بود که شونبرگ در آنجا زندگی می کرد و به طور پراکنده بین سالهای ۱۹۰۳ تا ۱۹۲۵، تدریس می کرد. موسیقی این گروه ابتدا تحت تأثیر اواخر دوره رومانتیک قرار داشت، اما سپس با تغییر و تکامل در سبک شونبرگ، یک اکسپرسیونیسم کاملاً کروماتیک، بدون مرکز تونال قوی، که اغلب به عنوان موسیقی آتونال نامیده می شود، شکل گرفت. اگرچه بعدها روش مشترکی توسط این گروه در پیشرفت سریالیسم پدید آمد، اما آنها یک خط زمانی و مسیر مشترک را طی نکردند. به همین دلیل، تشکیل این گروه، نتیجهٔ آموزش های مستقیم شونبرگ نبوده است، چرا که کتاب های آموزشی انتشاریافته از طرف وی نشان می دهد شونبرگ در امر آموزش، فردی بسیار سنتی و محافظه کار بوده است. همچنین از کتب درسی شونبرگ مشخص است که تاثیر مکتب دوم، از سبک سریالیسم او نبوده، بلکه از مثال های خلاقانه ای بوده که در دروس آموزشی وی وجود داشته است.
اعضای اصلی این مدرسه علاوه بر شونبرگ، آلبان برگ و آنتون وبرن بودند که از اولین دانش آموزان آهنگسازی او بودند. هر دو آنها قبلاً آثارِ اصیل و مستعدی را در اصطلاح رمانتیکِ متاخر تولید کرده بودند، اما احساس کردند با تدریس شونبرگ، جهت و نظم جدیدی کسب می کنند. اعضای دیگر این نسل شامل: ارنست کرنک، هاینریش جالووتز[ الف] ، اروین استین[ ب] ، اگون ولز و کمی بعد ادوارد اشتویرمن، هانس آیسلر، رودولف کولیش[ پ] ، پل آ. پیسک[ ت] ، کارل رانکل[ ث] ، یوزف روفر[ ج] ، و ویکتور اولمان بودند. [ ۱] همچنین گاهی اوقات از الکساندر فن تسملینسکی ( برادر همسر شونبرگ ) ، به عنوان بخشی از دومین مکتب وین یاد می کنند، گرچه او هرگز شاگرد شونبرگ نبوده و از درک سنتی خود و تنالیته در آثارش، چشم پوشی نمی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوین شهری بود که شونبرگ در آنجا زندگی می کرد و به طور پراکنده بین سالهای ۱۹۰۳ تا ۱۹۲۵، تدریس می کرد. موسیقی این گروه ابتدا تحت تأثیر اواخر دوره رومانتیک قرار داشت، اما سپس با تغییر و تکامل در سبک شونبرگ، یک اکسپرسیونیسم کاملاً کروماتیک، بدون مرکز تونال قوی، که اغلب به عنوان موسیقی آتونال نامیده می شود، شکل گرفت. اگرچه بعدها روش مشترکی توسط این گروه در پیشرفت سریالیسم پدید آمد، اما آنها یک خط زمانی و مسیر مشترک را طی نکردند. به همین دلیل، تشکیل این گروه، نتیجهٔ آموزش های مستقیم شونبرگ نبوده است، چرا که کتاب های آموزشی انتشاریافته از طرف وی نشان می دهد شونبرگ در امر آموزش، فردی بسیار سنتی و محافظه کار بوده است. همچنین از کتب درسی شونبرگ مشخص است که تاثیر مکتب دوم، از سبک سریالیسم او نبوده، بلکه از مثال های خلاقانه ای بوده که در دروس آموزشی وی وجود داشته است.
اعضای اصلی این مدرسه علاوه بر شونبرگ، آلبان برگ و آنتون وبرن بودند که از اولین دانش آموزان آهنگسازی او بودند. هر دو آنها قبلاً آثارِ اصیل و مستعدی را در اصطلاح رمانتیکِ متاخر تولید کرده بودند، اما احساس کردند با تدریس شونبرگ، جهت و نظم جدیدی کسب می کنند. اعضای دیگر این نسل شامل: ارنست کرنک، هاینریش جالووتز[ الف] ، اروین استین[ ب] ، اگون ولز و کمی بعد ادوارد اشتویرمن، هانس آیسلر، رودولف کولیش[ پ] ، پل آ. پیسک[ ت] ، کارل رانکل[ ث] ، یوزف روفر[ ج] ، و ویکتور اولمان بودند. [ ۱] همچنین گاهی اوقات از الکساندر فن تسملینسکی ( برادر همسر شونبرگ ) ، به عنوان بخشی از دومین مکتب وین یاد می کنند، گرچه او هرگز شاگرد شونبرگ نبوده و از درک سنتی خود و تنالیته در آثارش، چشم پوشی نمی کرد.
wiki: دومین مکتب موسیقی وین