دومیتیان با نام کامل تیتوس فلاویوس دومیتیانوس ( به لاتین: Titus Flavius Domitianus ) ( ۲۴ اکتبر ۵۱–۱۸ سپتامبر ۹۶ ) امپراتور روم و آخرین امپراتور دودمان فلاویان بین سال های ۸۱ تا ۹۶ میلادی بود. او یکی از جدی ترین و مستبدترین حاکمان تاریخ روم و جهان بود و نقش و موقعیت خود را به عنوان امپراتور از سنای روم جدا می کرد و نماد جمهوری را کاملاً کنار می گذاشت، به طوری که در زمان او کرسی قدرت دیگر حتی در رم نبود، بلکه در هر کجا که امپراتور بود، حضور داشت و این کار اقتدار سنا را آشکارا منحل کرده و افراد را از ادعای تاج و تخت و غضب قدرت دور می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
دومیتیان در زمان پدر و برادرش نقش جزئی و تا حد زیادی تشریفاتی داشت. پس از مرگ برادرش، گارد پرتورین دومیتیان را امپراتور اعلام کرد. سلطنت پانزده ساله وی طولانی ترین دوره سلطنت از زمان سلطنت تیبریوس بود. به عنوان امپراتور، دومیتیان اقتصاد را با ارزیابی مجدد سکه رومی تقویت کرد، دفاع مرزی امپراتوری را گسترش داد و یک برنامه ساختمانی عظیم را برای بازگرداندن شهر آسیب دیده رم آغاز کرد. جنگ های قابل توجهی در انگلیس، جایی که ژنرال او آگریکولا سعی در تسخیر کالدونیا ( اسکاتلند ) و در داکیه داشت، جایی که دومیتیان قادر به دستیابی به پیروزی قاطع در برابر پادشاه دکبالوس نبود. دولت دومیتیان خصوصیات استبدادی شدیدی را به نمایش گذاشت. تبلیغات مذهبی، نظامی و فرهنگی موجب پرورش فرقه ای از شخصیت شد و با معرفی خود به عنوان سانسور کننده دائمی، وی سعی در کنترل اخلاق عمومی و خصوصی داشت. در نتیجه، دومیتیان در بین مردم و ارتش محبوب بود، اما توسط اعضای سنای روم یک جبار قلمداد می شد.
سلطنت دومیتیان در سال ۹۶ هنگامی که توسط مقامات دربار ترور شد به پایان رسید. در همان روز، مشاورش، نروا، جانشین وی شد. پس از مرگ وی، خاطرات دومیتیان توسط سنا محکوم به فراموشی شد، در حالی که نویسندگان سناتوری مانند تاکیتوس، پلینی جوان و سوئتونیوس دیدگاه دومیتیان را به عنوان یک ستمگر بیرحم و پارانویا تبلیغ کردند. در عوض تجدیدنظرطلبان مدرنیست دومیتیان را به عنوان یک خودکامه بی رحم اما کارآمد توصیف کرده اند که برنامه های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی او بنیان قرن صلح آمیز قرن دوم را فراهم کرده است.
دومیتیان در ۲۴ اکتبر ۵۱ در روم زاده شد. او کوچکترین پسر تیتوس فلاویوس وسپاسیانوس، امپراتور وقت روم بود که تا مدت ها زیر سایهٔ محبوبیت برادر بزرگش تیتوس به سر می برد. با مرگ وسپاسیان، تیتوس جانشین او شد ولی پس از مدت کوتاهی بر اثر بیماری درگذشت و دومیتیان به قدرت رسید. دومیتیان به شدت به مسیحیان و یهودیان مظنون بود و آنها را عوامل نفوذی قوم یهود در دربار روم می نامید که از این رو باعث شد آنان را تحت پیگرد قرار دهد. دومیتیان کلمنت اسکندریه را به جرم یهودیت و خیانت اعدام کرد و همسر وی فلاویا دومیتیلا را که نیز به مزدوری برای قوم یهود متهم بود از سرزمین روم اخراج و به جزیره پانداتریا تبعید کرد و پیروان یهودی آنان را نیز تحت پیگرد و مصادره اموال قرار داد.
... [مشاهده متن کامل]
دومیتیان در زمان پدر و برادرش نقش جزئی و تا حد زیادی تشریفاتی داشت. پس از مرگ برادرش، گارد پرتورین دومیتیان را امپراتور اعلام کرد. سلطنت پانزده ساله وی طولانی ترین دوره سلطنت از زمان سلطنت تیبریوس بود. به عنوان امپراتور، دومیتیان اقتصاد را با ارزیابی مجدد سکه رومی تقویت کرد، دفاع مرزی امپراتوری را گسترش داد و یک برنامه ساختمانی عظیم را برای بازگرداندن شهر آسیب دیده رم آغاز کرد. جنگ های قابل توجهی در انگلیس، جایی که ژنرال او آگریکولا سعی در تسخیر کالدونیا ( اسکاتلند ) و در داکیه داشت، جایی که دومیتیان قادر به دستیابی به پیروزی قاطع در برابر پادشاه دکبالوس نبود. دولت دومیتیان خصوصیات استبدادی شدیدی را به نمایش گذاشت. تبلیغات مذهبی، نظامی و فرهنگی موجب پرورش فرقه ای از شخصیت شد و با معرفی خود به عنوان سانسور کننده دائمی، وی سعی در کنترل اخلاق عمومی و خصوصی داشت. در نتیجه، دومیتیان در بین مردم و ارتش محبوب بود، اما توسط اعضای سنای روم یک جبار قلمداد می شد.
سلطنت دومیتیان در سال ۹۶ هنگامی که توسط مقامات دربار ترور شد به پایان رسید. در همان روز، مشاورش، نروا، جانشین وی شد. پس از مرگ وی، خاطرات دومیتیان توسط سنا محکوم به فراموشی شد، در حالی که نویسندگان سناتوری مانند تاکیتوس، پلینی جوان و سوئتونیوس دیدگاه دومیتیان را به عنوان یک ستمگر بیرحم و پارانویا تبلیغ کردند. در عوض تجدیدنظرطلبان مدرنیست دومیتیان را به عنوان یک خودکامه بی رحم اما کارآمد توصیف کرده اند که برنامه های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی او بنیان قرن صلح آمیز قرن دوم را فراهم کرده است.
دومیتیان در ۲۴ اکتبر ۵۱ در روم زاده شد. او کوچکترین پسر تیتوس فلاویوس وسپاسیانوس، امپراتور وقت روم بود که تا مدت ها زیر سایهٔ محبوبیت برادر بزرگش تیتوس به سر می برد. با مرگ وسپاسیان، تیتوس جانشین او شد ولی پس از مدت کوتاهی بر اثر بیماری درگذشت و دومیتیان به قدرت رسید. دومیتیان به شدت به مسیحیان و یهودیان مظنون بود و آنها را عوامل نفوذی قوم یهود در دربار روم می نامید که از این رو باعث شد آنان را تحت پیگرد قرار دهد. دومیتیان کلمنت اسکندریه را به جرم یهودیت و خیانت اعدام کرد و همسر وی فلاویا دومیتیلا را که نیز به مزدوری برای قوم یهود متهم بود از سرزمین روم اخراج و به جزیره پانداتریا تبعید کرد و پیروان یهودی آنان را نیز تحت پیگرد و مصادره اموال قرار داد.
