دوموس یا سرای رومی ( dom ) در روم باستان نوع خانه شهری بود که توسط طبقات بالا و برخی از آزادگان ثروتمند در دوران جمهوری روم و امپراتوری روم برای مسکن استفاده می شد. تقریباً در تمام شهرهای بزرگ در سرتاسر سرزمین رومی یافت می شد. بسیاری از ثروتمندترین خانواده های روم باستان، همراه با یک دوموس در شهر، صاحب خانه ای جداگانه به نام ویلای رومی بودند . بسیاری انتخاب می کردند که عمدتاً یا حتی منحصراً در ویلاهای خود زندگی کنند. این خانه ها به دلیل فضای بیشتر خارج از شهر محصور و مستحکم ، عموماً در مقیاس بسیار بزرگتر و در هکتارهای بزرگتر بودند .
طبقات نخبه جامعه روم اقامتگاه های خود را با تزئینات مرمری استادانه، سنگ فرش های مرمری منبت کاری شده، دیوارهای در و ستون ها و همچنین نقاشی ها و نقاشی های دیواری گران قیمت می ساختند.
طبقات نخبه جامعه روم اقامتگاه های خود را با تزئینات مرمری استادانه، سنگ فرش های مرمری منبت کاری شده، دیوارهای در و ستون ها و همچنین نقاشی ها و نقاشی های دیواری گران قیمت می ساختند.
wiki: دوموس
دوموس (مجله). دوموس ( به ایتالیایی: Domus ) یک مجلۀ معماری و طراحی است که در سال ۱۹۲۸ میلادی توسط معمار جو پونتی و پدر بارنابیت، جووانی سمریا تأسیس شد. این مجله که توسط انتشارات دوموس منتشر می شود، ۱۱ بار در سال به صورت ماهنامه منتشر می شود و دفتر مرکزی آن در روتسانو، میلان است. [ ۱]
اولین شمارۀ دوموس با عنوان فرعی «معماری و دکوراسیون خانۀ مدرن در شهر و کشور» در ۱۵ ژانویه ۱۹۲۸ میلادی منتشر شد. مأموریت آن تجدید معماری، فضای داخلی و هنرهای تزئینی ایتالیایی بدون نادیده گرفتن موضوعات مورد علاقۀ زنان، مانند هنر خانه داری، باغبانی و آشپزی بود. جو پونتی در سرمقاله های خود اهداف مجله را مشخص کرد و بر اهمیت زیبایی شناسی و سبک در زمینۀ تولید صنعتی تأکید کرد.
جیانی ماتزوکی، ناشر ۲۳ ساله ای که از منطقۀ مارکه به میلان نقل مکان کرده بود، دوموس را در ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۹ میلادی خریداری کرد و انتشارات دوموس را تأسیس کرد که امروزه مجلات متعددی را منتشر می کند ( چهارچرخ، مریدیانی، توتوتراسپورتی، قاشق نقره ای، و غیره ) .
جو پونتی بعد از دوازده سال سردبیری مجله را ترک کرد. از ژوئیه ۱۹۴۱ میلادی، دوموس تحت مدیریت ماسیمو بونتمپلی، جوزپه پاگانو و ملکیوره بگا قرار گرفت. در اکتبر ۱۹۴۲ میلادی، گوگلیلمو اولریک نقش جوزپه پاگانو را برعهده گرفت ( که به دلیل مشارکت در سیاست ضد فاشیستی، در ۲۲ آوریل ۱۹۴۵ میلادی در اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن درگذشت ) . ملکیوره بگا در اکتبر ۱۹۴۳ میلادی سردبیر شد. سال های جنگ مستلزم تغییرات مستمر در مسیر مجله بود و عملیات چاپ آن مجبور به نقل مکان به برگامو شد. دوموس در تمام سال ۱۹۴۴ میلادی به صورت ماهانه منتشر شد، اما در سال ۱۹۴۵ میلادی به حالت تعلیق درآمد.
انتشار در ژانویه ۱۹۴۶ میلادی با شمارۀ ۲۰۵ از سر گرفته شد. دوموس اکنون توسط ارنستو ناتان راجرز ( از شرکت بی بی پی آر ) با ظاهری جدید اداره می شد، اما خطی از تداوم فرهنگی با دورۀ پونتی به عنوان ویراستار را تأیید می کرد. این سال های نوآوری بود که مجله گرایش های فرهنگی جدید را پذیرفت و به دنبال همکاری روشنفکرانی مانند الیو ویتورینی و آلبرتو موراویا بود. در همان سال، انتشارات دوموس، کازابلا را خرید و مدیریت آن را ابتدا به فرانکو آلبینی و جیانکارلو پالانتی و سپس به ارنستو ناتان راجرز ( از دسامبر ۱۹۵۳ میلادی ) سپرد. کازابلا در سال ۱۹۶۴ میلادی فروخته شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین شمارۀ دوموس با عنوان فرعی «معماری و دکوراسیون خانۀ مدرن در شهر و کشور» در ۱۵ ژانویه ۱۹۲۸ میلادی منتشر شد. مأموریت آن تجدید معماری، فضای داخلی و هنرهای تزئینی ایتالیایی بدون نادیده گرفتن موضوعات مورد علاقۀ زنان، مانند هنر خانه داری، باغبانی و آشپزی بود. جو پونتی در سرمقاله های خود اهداف مجله را مشخص کرد و بر اهمیت زیبایی شناسی و سبک در زمینۀ تولید صنعتی تأکید کرد.
جیانی ماتزوکی، ناشر ۲۳ ساله ای که از منطقۀ مارکه به میلان نقل مکان کرده بود، دوموس را در ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۹ میلادی خریداری کرد و انتشارات دوموس را تأسیس کرد که امروزه مجلات متعددی را منتشر می کند ( چهارچرخ، مریدیانی، توتوتراسپورتی، قاشق نقره ای، و غیره ) .
جو پونتی بعد از دوازده سال سردبیری مجله را ترک کرد. از ژوئیه ۱۹۴۱ میلادی، دوموس تحت مدیریت ماسیمو بونتمپلی، جوزپه پاگانو و ملکیوره بگا قرار گرفت. در اکتبر ۱۹۴۲ میلادی، گوگلیلمو اولریک نقش جوزپه پاگانو را برعهده گرفت ( که به دلیل مشارکت در سیاست ضد فاشیستی، در ۲۲ آوریل ۱۹۴۵ میلادی در اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن درگذشت ) . ملکیوره بگا در اکتبر ۱۹۴۳ میلادی سردبیر شد. سال های جنگ مستلزم تغییرات مستمر در مسیر مجله بود و عملیات چاپ آن مجبور به نقل مکان به برگامو شد. دوموس در تمام سال ۱۹۴۴ میلادی به صورت ماهانه منتشر شد، اما در سال ۱۹۴۵ میلادی به حالت تعلیق درآمد.
انتشار در ژانویه ۱۹۴۶ میلادی با شمارۀ ۲۰۵ از سر گرفته شد. دوموس اکنون توسط ارنستو ناتان راجرز ( از شرکت بی بی پی آر ) با ظاهری جدید اداره می شد، اما خطی از تداوم فرهنگی با دورۀ پونتی به عنوان ویراستار را تأیید می کرد. این سال های نوآوری بود که مجله گرایش های فرهنگی جدید را پذیرفت و به دنبال همکاری روشنفکرانی مانند الیو ویتورینی و آلبرتو موراویا بود. در همان سال، انتشارات دوموس، کازابلا را خرید و مدیریت آن را ابتدا به فرانکو آلبینی و جیانکارلو پالانتی و سپس به ارنستو ناتان راجرز ( از دسامبر ۱۹۵۳ میلادی ) سپرد. کازابلا در سال ۱۹۶۴ میلادی فروخته شد.
wiki: دوموس (مجله)