دومنیکو ونتسیانو ( ایتالیایی: Domenico Veneziano؛ ۱۴۱۰ – ۱۵ مهٔ ۱۴۶۱ ) نقاش اهل ایتالیا در اوایل دورهٔ رنسانس بود.
«دومنیکو ونتسیانو که یک زمانی همکار کاستانیو بود، در ونیز به دنیا آمد و تعلیم دید، ولی در اواخر سال های هزار و چهارصد و سی تا هزار و چهارصد و سی و نه، در فلورانس اقامت گزید. وازاری می گوید کاستانیو در لحظاتی که دستخوش خشمی حسادت بار شده بود با یک میله ی آهنی به ونتسیانو حمله کرد و او را کشت؛ به بیان درست تر، آندرئا ( منظور در اینجا همان آندرئا دل کاستانیو می باشد. ویرایشگر ) نزدیک به چهار سال پیش از مرگ ونتسیانو، قربانی طاعون شد. وازاری، همچنین ادعا می کند که ونتسیانو اسلوب «روغن مخلوط» را در فلورانس رواج داد، ولی به نظر می رسد خود ونتسیانو آثارش را با همان رنگ های سنتی نقاشی کرده است. ونتسیانو با آن که شکل های فلورانسی را تماما درک می کرد، برخی از خصائل سبک بین المللی را که احتمالا از نقاشان شمالیِ فعال در ونیز اخذ کرده بود، از دست نداد. احتمالا حساسیتش در برابر رنگ و نور طبیعی محیط را نیز که از حیطه ی توانایی معاطران فلورانسی اش بسی فراتر می رود، از ونیز با خود به همراه آورده بود؛ در همین عرصه است که نقش بزرگش را در کمک به هنر فلورانس در اواسط سده ی پانزدهم ایفا کرده است. نقاشی مریم و کودک با قدیسان بر روی تخته، یکی از نخستین نمونه های «مکالمه ی مقدس» است که در آن به نظر می رسد قدیسان با یکدیگر یا با تماشاگران گفتگو می کنند، و این گونه ای از نقاشی بود که از آن روز به بعد با محبوبیت فراوان مواجه شد. از روشنی و دقت محیط معماری، نمایش انفرادی و وزن و وقار پیکره ها چنین برمی آید که ونتسیانو وارث گرانقدر سنت های مازاتچو و دوناتلو بوده است.
مهم ترین پیرو ونتسیانو و دستیارش در فلورانس، در اوائل دهه ی پنجم سده ی پانزدهم، پیرو دلا فرنچسکا بود»[ ۱] .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«دومنیکو ونتسیانو که یک زمانی همکار کاستانیو بود، در ونیز به دنیا آمد و تعلیم دید، ولی در اواخر سال های هزار و چهارصد و سی تا هزار و چهارصد و سی و نه، در فلورانس اقامت گزید. وازاری می گوید کاستانیو در لحظاتی که دستخوش خشمی حسادت بار شده بود با یک میله ی آهنی به ونتسیانو حمله کرد و او را کشت؛ به بیان درست تر، آندرئا ( منظور در اینجا همان آندرئا دل کاستانیو می باشد. ویرایشگر ) نزدیک به چهار سال پیش از مرگ ونتسیانو، قربانی طاعون شد. وازاری، همچنین ادعا می کند که ونتسیانو اسلوب «روغن مخلوط» را در فلورانس رواج داد، ولی به نظر می رسد خود ونتسیانو آثارش را با همان رنگ های سنتی نقاشی کرده است. ونتسیانو با آن که شکل های فلورانسی را تماما درک می کرد، برخی از خصائل سبک بین المللی را که احتمالا از نقاشان شمالیِ فعال در ونیز اخذ کرده بود، از دست نداد. احتمالا حساسیتش در برابر رنگ و نور طبیعی محیط را نیز که از حیطه ی توانایی معاطران فلورانسی اش بسی فراتر می رود، از ونیز با خود به همراه آورده بود؛ در همین عرصه است که نقش بزرگش را در کمک به هنر فلورانس در اواسط سده ی پانزدهم ایفا کرده است. نقاشی مریم و کودک با قدیسان بر روی تخته، یکی از نخستین نمونه های «مکالمه ی مقدس» است که در آن به نظر می رسد قدیسان با یکدیگر یا با تماشاگران گفتگو می کنند، و این گونه ای از نقاشی بود که از آن روز به بعد با محبوبیت فراوان مواجه شد. از روشنی و دقت محیط معماری، نمایش انفرادی و وزن و وقار پیکره ها چنین برمی آید که ونتسیانو وارث گرانقدر سنت های مازاتچو و دوناتلو بوده است.
مهم ترین پیرو ونتسیانو و دستیارش در فلورانس، در اوائل دهه ی پنجم سده ی پانزدهم، پیرو دلا فرنچسکا بود»[ ۱] .
wiki: دومنیکو ونتسیانو