دولک

/dolak/

لغت نامه دهخدا

دولک.[ دُ ل َ ] ( اِ ) چوب خرد از دو چوب که دربازی الک دولک بکار رود. مقلا. پل. قلی. چوب کوتاه در بازی الک دولک که آن را با الک زنند و به هر جا خواهند پرتاپ کنند. ( یادداشت مولف ). رجوع به ماده الک دولک شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) چوب بزرگ در بازی [[ الک و دولک ]] مقابل الک .

فرهنگ معین

(دُ لَ ) (اِ. ) چوب بزرگ در بازی «الک دولک »، مق . الک .

پیشنهاد کاربران

توی صنف قصابی و سلاخی، به هر نوع ماده هر جانداری �دولک� میگن.
در گویش شیرازی به دختر جوان دولک ( Dowlak ) می گویند.
دختر [در موضوع دختربازی] ( در گویش شیرازی )
در گویش بهبهانی دُولَک برابر با پارچ ( آوند آبخوری ) است.
دولک {دُولَک}
اصلاح شیرازی به معنی دوست دختر
یه چوب دوچوب