پیش از سال 1947 اطلاعات در باره عصر مس درهند به استثنای چند نقطه در پنجاب و سند و فرهنگ هایی در بلوچستان و برهمگیری ( در ایالت کا رناتاکا ) بی نهایت محدود بود . حفاری ها در نقاط باستانی در طول پنج دهه گذشته وجود محل هایی از جنوب هند آشکار کرد یک ویژگی جالب که در زمینه عصر مس آشکار شد این بود که جوامعی که از مس استفاده می کردند به چند گروه فرهنگی تعلق داشتند و از ابزار های ریز سنگی ، به ویژه تیغه ها ، خراشنده ها و سوزن ها هم استفاده می کردند و به این ترتیب از نظر فنی دررده عصر مس قرار می گیرند . » ( کارلکار ـ 1383ـ ص 742 )
... [مشاهده متن کامل]
«قدیمی ترین اماکن مربوط به عصر مس در هند به وسیله ای . ( گوش ) در جریان حفاری هایش برای یافتن آثار سکونت گاه های « هاراپان » در بخش هندی کمربند بیابانی راجستان در خلال سال های 1950ـ 1925 مشخص شد . او در این حفاری ها ، سکونت گاه های هاراپان و همچنین موارد دیگر را با موفقیت کشف کرد که کالیبانگان یکی از از آنها بود . » ( همان ـ ص 742 )
«بسیاری از آثار حیات عصر مس غیر هاراپان در حفاری های زیر سطح هاراپان کشف شدند . به این علت ، باستان شناسان هندی آنها را به عنوان « پیش از هاراپان » تعیین کردند که زمان ظهورشان به حدود ابتدای هزاره سوم پیش از میلاد مسیح یا حتی اندکی زودتر می رسد . به نظر می رسد این فرهنگ ها از مناطق گونا گون بخش شمالی غربی شبه قاره سر چشمه گرفته باشند و همچنین شباهت هایی با بعضی از فر هنگ های عصر مس در سمت دیگر مرز هند در پاکستان شباهت هایی با بعضی از فرهنگ های عص مس در سمت دیگر مرز هند در پاکستان دارند . وسایل مربوط به قبل از هاراپان در چند محل ها هند پیدا شده که از همه مهم تر در کالیبانگان در ناحیه گنگا نگار ایالت راجستان ، باوناوالی و میتا تال ، هر دو در هارایانا ، دو لاویرا و لوتال در گجرات بود که در عین حال سکونت گاه های دو ره های هار اپان نیز به شمار می روند . » ( همان ـ ص 742 )
« ازمجموعه آثار حیات هارپان در گجرات کشف شده ، از ناحیه سورندرانگر و دولاویرا و سورکوتدا ، هر دو در ناحیه کوچ است که کارشناسان موسسه تحقیقات باستان شناسی در آنجا حفاری کرده اند . » ( همان ـ ص 744 )
دولاویرا، جزیره ای کوچک درکوچ، بزرگترین وقابل توجه ترین شهرهاراپان است که تاکنون درهند کشف شده است. کاشف این شهر یعنی «آر. اس. بیشت»ازموسسه تحقیقات باستان شناسی هند، آثار قابل تقسیم به سه دوره فرهنگی پیدا کرد:قبل ازهاراپان، هاراپان، واواخرهاراپان که درهفت مرحله توزیع شده بود. قسمت پیش ازهاراپان این محل با سکونت گاهی محصورشروع می شدکه هاراپان نیزیک دژدر درون شهری پایین ترازاستحکامات مربع شکل به آن اضافه کرده بودند. بین استحکامات و شهر پایینی نیز شهر دیگری ساخته بودند . دولاویرا ، به عنوان یک شهر هاراپان ، دارای امکانات گستردهای برای توزیع آب ، شاید به علت نزدیکی آن به دریا، بوده . از جمله کشفیات قابل ذکر در اینجا بقایای ساختاری شبیه یک استادیوم در کنار یک گورستان بود که گور های گوناگونی داشت که بیشتر آنها بدون اسکلت ، و بعضی ها دارای تعدادی سنگ بودند که به صورت مدور دورشان چیده شده بودند در این محل ظروف و ابزار های خاص هاراپانه نیز به دست آمد . در مرحله پنجم نشانه های ا فول شهر نشینی هاراپان آشکار می شود و پس از خالی ماندن آن برای مدتی کوتاه در مرحله ششم ، دوره اواخر هاراپان فقط بعضی از ویژگی های فرهنگی خود را حفظ کرد . به دنبال تخلیه ای دیگر ، گروه دیگری در این مکان اقامت گزیدند که در کلبه های مدور ساخته شده از قلو سنگ زندگی می کردند .
موقعیت جغرافیایی و موقعیت مکانی دولاویرا
یکی از شهر ها در میان پنج شهر از شهر های بزرگ شبه قاره هاراپان شبه قاره دو لاویرا است که در معرفی تمدن نقش بسزایی داشته است. با کا وش در میان ته نشت عظیمی از بخشهای این منطقه زیستگاهها یی کنار هم با بیش از 1500 سال قدمت به هزاره سوم و اواسط هزاره دو م بعد از میلاد مسیح بر می گردد. علاوه بر فرهنگ و آثار تاریخی ، سبک معماری زیبا ، سیستم کاشت و برداشت محصولات آبی ، تنوع در معماری تدفین قابل ذکر است .
مکان تاریخی دو لاویرا ( تالو کا ـ بی چوا ) در یکی از بخش های ایالت گجرات در جزیره خدیر با زمینهای بایر نمکی محاصره شده است ، زیستگا هی تاریخی است که دو آبراهه باران های موسمی با نامهای مانهار و مانسار آنرا در بر گرفته است
معرفی کالبد و نظام تشکیل دهنده معماری دو لاویرا
از100 هکتار مختص زیستگاههای هاراپان که نیمی از آن به گورستا نهای و خرابه ها اختصاص داده شده است عامل چشمگیر چشم انداز شهر ی نشو و نما یافته است که شامل: یک دژ دو جداره ، یک شهر میانی و یک شهر پایینی ، دو ورزشگاه ، یک ساختمان فرعی و یک سری از آب انبار های درون برج عظیم که از چهار طرف کشیده شده است ، قرار گرفته است . همچنین درون شهر سیستم پیچیده ای از برجهای قرار دارد . شهر شاید شبیه متوازی الاضلاع با دیوارهای بزرگ و گستر دهای باشد که محور تقارنشان از غرب به شرق کشیده شده است که براساس موقعیت ، نقشه ، حصار های و معماریشان سه بخش اساسی را به طور آزمایشی طراحی کرد که شامل : دژ ، شهر میانی ، شهر پایینی
دژ دولاویرا در جنوب مناطق شهری بر خلاف مو هانجو دارو ، هاراپا و کالیبانگان شبیه آنچه در باوناوالی وجود دارد طراحی شده است مانند کا لیبانگان و سورکوتدا دو زیر مجموعه پیوسته دارد که در دولاویرا دژ محوطه به ترتیب در غرب و شرق واقع شده اند و یکی از دیگری مستحکم تر است . دژ که به وسیله حصار های تسخیر ناپذیری محافظت می شود و از نظر زیبایی شناسایی با دروازه های با عظمت و بر جهای بر جسته و نمایان مزین شده است .
در شمال دژ ، زمین گسترده و طویلی که احتمالاً برای هد فهای چند منظوره مانند جشنها ، جلسات ، مراسم سوگواری ، یک استادیوم ، یک بازارچه برای تبادل کالا در زمان تجارت به کار می رفته وجود دارد در شمال دیوار های شهر میانی قرار دارد و در غرب آن شهر میا . . .
... [مشاهده متن کامل]
«قدیمی ترین اماکن مربوط به عصر مس در هند به وسیله ای . ( گوش ) در جریان حفاری هایش برای یافتن آثار سکونت گاه های « هاراپان » در بخش هندی کمربند بیابانی راجستان در خلال سال های 1950ـ 1925 مشخص شد . او در این حفاری ها ، سکونت گاه های هاراپان و همچنین موارد دیگر را با موفقیت کشف کرد که کالیبانگان یکی از از آنها بود . » ( همان ـ ص 742 )
«بسیاری از آثار حیات عصر مس غیر هاراپان در حفاری های زیر سطح هاراپان کشف شدند . به این علت ، باستان شناسان هندی آنها را به عنوان « پیش از هاراپان » تعیین کردند که زمان ظهورشان به حدود ابتدای هزاره سوم پیش از میلاد مسیح یا حتی اندکی زودتر می رسد . به نظر می رسد این فرهنگ ها از مناطق گونا گون بخش شمالی غربی شبه قاره سر چشمه گرفته باشند و همچنین شباهت هایی با بعضی از فر هنگ های عصر مس در سمت دیگر مرز هند در پاکستان شباهت هایی با بعضی از فرهنگ های عص مس در سمت دیگر مرز هند در پاکستان دارند . وسایل مربوط به قبل از هاراپان در چند محل ها هند پیدا شده که از همه مهم تر در کالیبانگان در ناحیه گنگا نگار ایالت راجستان ، باوناوالی و میتا تال ، هر دو در هارایانا ، دو لاویرا و لوتال در گجرات بود که در عین حال سکونت گاه های دو ره های هار اپان نیز به شمار می روند . » ( همان ـ ص 742 )
« ازمجموعه آثار حیات هارپان در گجرات کشف شده ، از ناحیه سورندرانگر و دولاویرا و سورکوتدا ، هر دو در ناحیه کوچ است که کارشناسان موسسه تحقیقات باستان شناسی در آنجا حفاری کرده اند . » ( همان ـ ص 744 )
دولاویرا، جزیره ای کوچک درکوچ، بزرگترین وقابل توجه ترین شهرهاراپان است که تاکنون درهند کشف شده است. کاشف این شهر یعنی «آر. اس. بیشت»ازموسسه تحقیقات باستان شناسی هند، آثار قابل تقسیم به سه دوره فرهنگی پیدا کرد:قبل ازهاراپان، هاراپان، واواخرهاراپان که درهفت مرحله توزیع شده بود. قسمت پیش ازهاراپان این محل با سکونت گاهی محصورشروع می شدکه هاراپان نیزیک دژدر درون شهری پایین ترازاستحکامات مربع شکل به آن اضافه کرده بودند. بین استحکامات و شهر پایینی نیز شهر دیگری ساخته بودند . دولاویرا ، به عنوان یک شهر هاراپان ، دارای امکانات گستردهای برای توزیع آب ، شاید به علت نزدیکی آن به دریا، بوده . از جمله کشفیات قابل ذکر در اینجا بقایای ساختاری شبیه یک استادیوم در کنار یک گورستان بود که گور های گوناگونی داشت که بیشتر آنها بدون اسکلت ، و بعضی ها دارای تعدادی سنگ بودند که به صورت مدور دورشان چیده شده بودند در این محل ظروف و ابزار های خاص هاراپانه نیز به دست آمد . در مرحله پنجم نشانه های ا فول شهر نشینی هاراپان آشکار می شود و پس از خالی ماندن آن برای مدتی کوتاه در مرحله ششم ، دوره اواخر هاراپان فقط بعضی از ویژگی های فرهنگی خود را حفظ کرد . به دنبال تخلیه ای دیگر ، گروه دیگری در این مکان اقامت گزیدند که در کلبه های مدور ساخته شده از قلو سنگ زندگی می کردند .
موقعیت جغرافیایی و موقعیت مکانی دولاویرا
یکی از شهر ها در میان پنج شهر از شهر های بزرگ شبه قاره هاراپان شبه قاره دو لاویرا است که در معرفی تمدن نقش بسزایی داشته است. با کا وش در میان ته نشت عظیمی از بخشهای این منطقه زیستگاهها یی کنار هم با بیش از 1500 سال قدمت به هزاره سوم و اواسط هزاره دو م بعد از میلاد مسیح بر می گردد. علاوه بر فرهنگ و آثار تاریخی ، سبک معماری زیبا ، سیستم کاشت و برداشت محصولات آبی ، تنوع در معماری تدفین قابل ذکر است .
مکان تاریخی دو لاویرا ( تالو کا ـ بی چوا ) در یکی از بخش های ایالت گجرات در جزیره خدیر با زمینهای بایر نمکی محاصره شده است ، زیستگا هی تاریخی است که دو آبراهه باران های موسمی با نامهای مانهار و مانسار آنرا در بر گرفته است
معرفی کالبد و نظام تشکیل دهنده معماری دو لاویرا
از100 هکتار مختص زیستگاههای هاراپان که نیمی از آن به گورستا نهای و خرابه ها اختصاص داده شده است عامل چشمگیر چشم انداز شهر ی نشو و نما یافته است که شامل: یک دژ دو جداره ، یک شهر میانی و یک شهر پایینی ، دو ورزشگاه ، یک ساختمان فرعی و یک سری از آب انبار های درون برج عظیم که از چهار طرف کشیده شده است ، قرار گرفته است . همچنین درون شهر سیستم پیچیده ای از برجهای قرار دارد . شهر شاید شبیه متوازی الاضلاع با دیوارهای بزرگ و گستر دهای باشد که محور تقارنشان از غرب به شرق کشیده شده است که براساس موقعیت ، نقشه ، حصار های و معماریشان سه بخش اساسی را به طور آزمایشی طراحی کرد که شامل : دژ ، شهر میانی ، شهر پایینی
دژ دولاویرا در جنوب مناطق شهری بر خلاف مو هانجو دارو ، هاراپا و کالیبانگان شبیه آنچه در باوناوالی وجود دارد طراحی شده است مانند کا لیبانگان و سورکوتدا دو زیر مجموعه پیوسته دارد که در دولاویرا دژ محوطه به ترتیب در غرب و شرق واقع شده اند و یکی از دیگری مستحکم تر است . دژ که به وسیله حصار های تسخیر ناپذیری محافظت می شود و از نظر زیبایی شناسایی با دروازه های با عظمت و بر جهای بر جسته و نمایان مزین شده است .
در شمال دژ ، زمین گسترده و طویلی که احتمالاً برای هد فهای چند منظوره مانند جشنها ، جلسات ، مراسم سوگواری ، یک استادیوم ، یک بازارچه برای تبادل کالا در زمان تجارت به کار می رفته وجود دارد در شمال دیوار های شهر میانی قرار دارد و در غرب آن شهر میا . . .