دولاخ

از واژگان کهن پارسیک است در شیراز و کلن در استان پارس هنوز هم بکار می رود و بنلادن در چم گرد و خاکی است که در پی باد و یا گذر خودرو یا چیزی پدید آید ویا گذر اسب و دیگر چهارپایان

در فیروزآباد فارس دولاق می گویند

در لحجه خراسانی ( مخصوصا جنوب و مرکز خراسان ) به گرد و خاک دولاخ یا دولَخ گفته می شود.

توی گویش خراسانی شهره مشهد گویند
توز دولاخ میه
پارسی خیلی واژگان مترادف داره

در گویش اردکانی هم به گرد و خاک زیاد، دولَخ می گویند

در اصلاح جاهل ها دولاخ استعاره از سوراخ یعنی مرد یا زن مفعول جنسی و بی ارزش است معادل لاشی