دوغ خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) خوردن دوغ. آشامیدن دوغ : چون نمایی مستی ای تو خورده دوغ پیش من لافی زنی آنگه دروغ.مولوی.|| سهو شدن و خطا کردن. ( ناظم الاطباء ). غلط خوردن. ( از آنندراج ).
دوغ واژه ای فارسی و برگرفته از واژه �duga� در فارسی باستانی می باشد همچنین با واژه �dugdha� به معنای شیر دوشیده شده در زبان ساسکریت هم ریشه می باشد.+ عکس و لینک