دوع

لغت نامه دهخدا

دوع. [ دَ ] ( ع مص ) جهان و دوان و شتابان رفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

دوع. ( ع اِ ) ماهی سرخ و خرد به قدر انگشت.ج ، دُوَع. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

دوع. [ دُ وَ ] ( ع اِ ) ج ِ دوع. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به دوع شود.

فرهنگ فارسی

جمع دوع .

پیشنهاد کاربران

بپرس