دوشیدنی. [ شی دَ ] ( ص لیاقت ) لایق و سزاوار دوشیدن. درخور دوشیدن. || حیوان شیرده. ( ناظم الاطباء ). گاو. گوسفند و بز و جز آن که از آن شیر دوشند. دوشا. دوشائی. دوشایی : دگر چارپایان دوشیدنی ز گستردنی و ز پوشیدنی.فردوسی.مر او را ز دوشیدنی چارپای ز هر یک هزار آمدندی بجای.فردوسی.رجوع به دوشیدن شود.