دوشن

لغت نامه دهخدا

دوشن. [ ش ِ ] ( اِ مرکب ) گاودوش بزرگ سفالین برای شیر. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

گاو دوش بزرگ سفالین برای شیر .

گویش مازنی

/dooshen/ کوزه ی گلی بزرگ کره گیری که دارای دو یا چهار دسته است

دانشنامه عمومی

دوشن، روستایی در دهستان مارز بخش چاه دادخدا شهرستان قلعه گنج در استان کرمان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۲۲ نفر ( ۴۶ خانوار ) بوده است. [ ۱]
عکس دوشن
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

دوشن نوعی ظرف بزرک برای دوشیدن گاو بوده است واگر این اسم بر منطقه گذاشته شود به معنای تالاب وابگیر است
ندوشن یزد ریشه در این اسم دارد

بپرس