دوش بر دوش

لغت نامه دهخدا

دوش بر دوش. [ ب َ ] ( ص مرکب ) دوشادوش. دوش بدوش. شانه بشانه. برابر هم. || صف درصف :
هزار سوزن الماس بر دل است مرا
از این حریرقبایان که دوش بردوشند.
بابافغانی شیرازی.
رجوع به دوش بدوش شود. || معاشر. ندیم. جلیس. هم صحبت :
نداند دوش بردوش رقیبان
که تنهامانده چون خفت از غمش دوش.
سعدی.

فرهنگ فارسی

دوشا دوش . برابر هم .

پیشنهاد کاربران

بپرس