دوست

[ویکی فقه] رفاقت و برقرار کردن ارتباط عاطفی با دیگران را دوستی گویند. دوست خوب گزیدن و دوستان زیاد گرفتن، مستحب، و در روایات بدان تشویق و ترغیب شده است.
اینکه گفته اند: «هزار دوست، کم است و یک دشمن، بسیار»، سخن درستی است؛ زیرا دوستی هم نیاز روحی انسان است، هم ضروت اجتماعی و هم عامل هم بستگی افراد. روح جمع گرای انسان، او را به مهرورزی و دوستی می کشاند وهمچنین بهره گیری از یاری و ارشاد دوستان در زندگی، میزان تحمل مشکلات و توفیق دست یابی وی به اهداف را بیشتر می کند و برای او پشتوانه ای ارزشمند به شمار می آید. این، خود، نوعی هنرمندی است که آدمی بتواند با جاذبه اخلاق و رفتارش، با دیگران بجوشد و صمیمی و همدل شود و دل ها را شیفته خود سازد و حلقه ای از بهترین دوستان را بر گرد خود پدید آورد. این کار، هم هنرمندی است و هم خردمندی، چنان که امیرالمؤمنین امام علی (علیه السّلام) می فرماید: «التودد نصف العقل؛ دوستی و مهرورزی، نیمی از خرد است». رابطه های خویشاوندی، در کمک رسانی و غم زدایی و پشت گرمی هر فرد، نقش مهمی ایفا می کند. با این حال، گاهی دوستان همدل و با صفا، بیش از خویشاوندان به یاری انسان می شتابند و تکیه گاه و همدم او می شوند. از این رو، حضرت علی (علیه السّلام)، مهرورزی و دوستی را نوعی خویشاوندی و پیوند نزدیک و ثمربخش می شمارد و نداشتن دوست یا از دست دادن دوست را غربت روح می داند و می فرماید: «الغریب من لیس له حبیب؛ غریب، کسی است که دوستی ندارد».
← پیام متن
روح انسان، در سایه دوستی و مهرورزی، شکوفا و مصفا می شود و از این رهگذر، آدمی طعم شیرین حیات را بهتر می چشد و از احساس غربت و تنهایی به در می آید. حضرت علی (علیه السّلام)، آن را که موفق نشود دوست به دست آورد، آدمی ناتوان معرفی می کند و می فرماید: «اعجز الناس من عجز عن اکتساب الاخوان، و اعجز منه من ضیع من ظفر به منهم؛ ناتوان ترین مردم، کسی است که از به دست آوردن برادران و دوستان ناتوان باشد و ناتوان تر از او کسی است که دوستی را که به دست آورده است، از دست بدهد.»
← پیام متن
دوست خوب کیست؟ از برجسته ترین ویژگی های دوست خوب و واقعی، آن است که با انسان، یکدل و یکرو باشد و هنگام نیاز، او را رها نکند. در گرفتاری به کمکش بشتابد و در غم و شادی و راحت و رنج، با او هم دردی و مشارکت کند. در حدیثی از امام علی (علیه السّلام) در این باره نقل است: «لایکون الصدیق صدیقا حتی یحفظ اخاه فی ثلاث: فی نکبته و غیبته و وفاته؛ دوست، هرگز دوست نخواهد بود، مگر آنکه در سه موقعیت، دوستش را نگهبان و پاسدار باشد: یک: در رنج و گرفتاری به کمکش بشتابد؛ دو: آبروی او را در غیاب او حفظ کند و سه: پس از وفاتش، با یادکرد او و استغفار برایش، به او نیکی کند.» دوست خوب، با ادعا و شعار شناخته نمی شود و باید در فراز و نشیب های زندگی که جوهره اشخاص در آنها نمود می یابد، دوست واقعی را شناخت. از این رو، اساس انتخاب دوستان شایسته باید معیارهای اخلاقی و انسانی باشد و به هر کسی نباید اعتماد کرد. امیرمؤمنان علی (علیه السّلام) می فرماید: «الطمانینه الی کل احد قبل الاختبار عجز؛ اطمینان و اعتماد کردن به هر کس، پیش از آزمودن،نشانه ناتوانی است». باز از این امام بزرگوار روایت می شود: «حسد الصدیق من سقم الموده؛ حسدورزی دوست، از ناسالم بودن دوستی است». به هرحال، دوست گزینی پیش از آزمون و شناخت، امری ناسنجیده و مایه پشیمانی است.
← پیام متن
...

دوست (فیلم ۱۹۷۴). دوست ( به هندی: Dost ) فیلمی محصول سال ۱۹۷۴ و به کارگردانی دولال گوها است. در این فیلم بازیگرانی همچون درمندرا، هما مالینی، شاتورگان سینها، آمیتاب باچان، آبی باتاچاریا، رحمان ایفای نقش کرده اند.

دوست (فیلم ۱۹۸۹). دوست ( هندی: दोस्त ) یک فیلم به کارگردانی کی مورایل موهان رائو است که در سال ۱۹۸۹ منتشر شد.
• میتون چاکرابورتی
• آمالا آکیننی
• امجد خان
• کیران کومار
• آسرانی
• شارات ساکسنا
• قادرخان
• دالیپ تاهیل
• آنو کاپور
• باب کریستو

دوست (فیلم ۲۰۰۰). دوست ( به تامیلی: Snegithiye ) فیلمی محصول سال ۲۰۰۰ و به کارگردانی پریادارشان است. در این فیلم بازیگرانی همچون جیوتیکا، شاربانی موکرجی، تابو، ایشیتا آرون، ماناسی اسکات، شویتا منون، لاکشمی، کی. پی. ای. سی. لالیتا، مانوراما، بهاراتی آچرکار، میتا واشیشت، سوکوماری و دیپتی بهاتناگار ایفای نقش کرده اند.

دوست (فیلم ۲۰۰۱). «دوست» ( انگلیسی: Friend ( 2001 film ) ) فیلمی در ژانر نئو نوآر است که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد.

دوست (فیلم ۲۰۰۹). «دوست» ( انگلیسی: Friend ) یک فیلم هندی به کارگردانی Satabdi Roy است که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد.