دوزخی

/duzaxi/

معنی انگلیسی:
damned, infernal, reprobate, stygian, dweller of hell

لغت نامه دهخدا

دوزخی. [ زَ ] ( ص نسبی ) منسوب به دوزخ. ( آنندراج ) ( غیاث ). کسی که در دوزخ جای دارد. ج ، دوزخیان. ( ناظم الاطباء ). ازاهل دوزخ. جهنمی. اهل جهنم. از دوزخ. آن کس که در دوزخ است. مقابل بهشتی. ( یادداشت مؤلف ) :
حاسداهرگز نبینی تا تو باشی روی عقل
دوزخی هرگز نبیند روی و موی حور عین.
منوچهری.
چهره هندو و روی روم چرا شد
همچو دل دوزخی و جان بهشتی.
ناصرخسرو.
کسی که درگه جنت مثال او بگذاشت
حمیم دوزخیان قوت کام او زیبد.
خاقانی.
درین دریا کم آتش گشت کشتی
مرا هم دوزخی خوان هم بهشتی.
نظامی.
حوران بهشتی را دوزخ بوداعراف
از دوزخیان پرس که اعراف بهشت است.
سعدی.
|| لایق دوزخ. کسی که بدسرشت و گناهکار و دور از هر خصیصه دینی و انسانی و سزاوار رفتن به جحیم و دوزخ باشد :
که ای دوزخی بنده دیوسر
خرد دورو دور از تو آیین و فر.
فردوسی.
سرخ چهره کافرانی مستحل ناپاکزاد
زین گروهی دوزخی ناپاکزاد و سندره.
غواص.
سخن دوزخی را بهشتی کند
سخن مزگتی را کنشتی کند.
( از لغت فرس اسدی ).
ندارد دین اگر مردی سخی نیست
اگر باشد سخی او دوزخی نیست.
ناصرخسرو.
و نامه بنوشتند که مردی بیرون آمده است و بتان ما را دشنام می دهد و ما را دوزخی می خواند. ( قصص الانبیاء ص 226 ).
دوزخی را سوی جنت نتوان برد به زور.
سعدی.
|| شکم پرست و بسیارخوار. ( ناظم الاطباء ). دوزخ گلو.

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب بدوزخ شایسته رفتن بدوزخ جهنمی .

فرهنگ عمید

گناهکاری که روز قیامت در دوزخ جا دارد، جهنمی.

مترادف ها

hellish (صفت)
خبیی، جهنمی، دوزخی

damned (صفت)
ملعون، سر در گم، جهنمی، دوزخی

tartarean (صفت)
جهنمی، دوزخی، تاتاری

tartarian (صفت)
جهنمی، دوزخی، تاتاری

infernal (صفت)
شریر، دوزخی، شیطان صفت، دیو صفت

plutonian (صفت)
دوزخی، اتش فشانی

فارسی به عربی

جهنمی

پیشنهاد کاربران

بپرس