دورکم. [ ک ِ ] ( اِخ ) امیل. متولد به سال 1858 م. و متوفی به سال 1917 م. از بزرگترین جامعه شناسان فرانسوی بعد از اوگوست کنت بود. نظر او در جامعه شناسی تحت تأثیر فلسفه تحققی کنت بود، که دورکم از پیروان و منتقدین آن بود. دورکم مذهب و اخلاق و حتی مفاهیمی اساسی مانند فضا و زمان را ناشی از ذهن جمعی جامعه می داند. در تأیید نظریات خود از مردم شناسی و آمار استفاده فراوان کرده است. از آثارش تقسیم کار در جامعه ( 1893 م. ) قواعد روش جامعه شناسی ( 1895 ) خودکشی ( 1897 ) و اشکال ابتدایی زندگی مذهبی ( 1912 م. ) است. ( از دایرة المعارف فارسی ).
