دورودیان تفرشی محمدرضا

[ویکی نور] مرحوم آقا شیخ محمدرضا دورودیان تفرشی است که در سال 1284 ه.ق در قریه نقوسان تفرش پا به عرصه وجود گذاشته و در سن دو سالگی در اثر عارضه آبله هر دو چشم خود را از دست داده بود؛ ولی از لحاظ اینکه پدر ایشان مرحوم آخوند ملا علی اکبر در قریه مزبور اشتغال به تدریس اطفال داشت، محمدرضا نیز بواسطه استعداد عجیب و حافظه خارق العاده که خداوند به او عطا فرموده بود، در ظرف سه الی چهار سال کلیه دروسی را که در آن مکتب خانه تدریس می شد و همچنین تمام قرآن مجید را با معانی آن ها به وسیله قرآن های ترجمه دار حفظ نموده و به واسطه عشق و علاقه فوق العاده که به تعلم و یاد گرفتن عربیت و فقه و اصول داشت، به هر کیفیتی بود، پدر خود را راضی نموده که او را به قصبه فم تفرش که سابقا مرکز شهرستان تفرش بود، بفرستد تا از دروس علماء و روحانیون آنجا استفاده نماید و قریب دو سال حداکثر استفاده را نموده، سپس به قریه نقوسان مراجعت نمود؛ ولی چون این مقدار از تحصیل همت بلند او را اقناع نمی کرد با تعلیم مقدمات عربی به یکی از همسالان خود (که مرحوم حجة الاسلام آشیخ اسداللّه نقوسانی می باشد)، به معیت ایشان برای ادامه تحصیل به قم رفته و بعد از اکمال مقدمات ادبی و سطح فقه و اصول و سایر علوم متداوله مهاجرت به أراک نموده و از حوزه درس علما بزرگ آن جا حداکثر استفاده را نموده و نائل به اجازات در کلیه امور دینی از ناحیه علما بزرگ آن شهرستان و شهرستان های دیگر گشته و بعدا به تفرش مراجعت کرد و در آنجا اشتغال به ترویج احکام الهی و اقامه حدود و انجام عقود و ایقاعات امور قضائی حوزه تفرش و رودبار و فراهان داشت. وی بعد از چند سال به تشرف عتبات عالیات رفته و در حدود دو سال در عتبات مقدسه مقیم و مستفیض شد و مجددا به تفرش مراجعت نمود و غیر از چند سفر موقت به قم و تهران بقیه عمر را در تفرش گذرانده و در لیله بیست و هفتم ماه صیام 1346 ه.ق در قریه مزبور به رحمت ایزدی پیوست و آرامگاه ایشان در بقعه مبارکه امام زاده عبداللّه که در اواسط قریه مزبور می باشد، قرار دارد. فقید سعید علاوه بر مقام علمی دارای استعداد ادبی فوق العاده بوده که متجاوز از بیست هزار بیت فارسی و عربی که نود درصد آن ها در مدح و مصائب رسول و ائمه صلوات اللّه علیهم اجمعین می باشد و یک درصد آن ها غزلیات و اشعاری است که به مقتضیات و مناسبات حال از قبیل بهار و زمستان و امثال آن ها انشا نموده است و از جمله این بیت است که راجع به حال خود می گوید، در ذیل اشعار غدیر می باشد:
تألیفات ایشان در فقه حاشیه بر نجاة العباد و کتاب مستقلی در فرائض و احکام و کتاب مختصری مفید در نحو زبان فارسی و کذا نحو منظوم به فارسی می باشد و ترجمه و شرح بر کتاب موسوم به سفینة النجاة که تا صفحه 200 از ترجمه و شرح ایشان است و بقیه آن را داماد ایشان جناب مستطاب حجةالاسلام آقای آشیخ محمد حسین دورودیان ترجمه نموده و امیدواریم که سایر آثار ایشان ان شاء اللّه به زودی طبع گردد.
سفینه النجاه اثر ملامحسن فیض کاشانی 1091ق است که توسط آقای درودیان تفرشی از عربی به فارسی ترجمه شده است.
این ترجمه تحت اللفظی بوده است و ذیل هر پاراگرافی ترجمه همان قسمت درج شده است.
در ابتدای کتاب شرح حالی از مولف و مترجم توسط آقای محمد غریب نوشته شده است.