دوره یایویی

دوره یایویی ( به ژاپنی: 弥生時代, Yayoi jidai ) بخشی از تاریخ ژاپن است که از حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد تا سال ۳۰۰ میلادی را شامل می شود. [ ۱] یایویی نام خود را از منطقه ای در همسایگی توکیو گرفته است که باستان شناسان برای اولین بار آثار و دست ساخته های بشری مربوط به این دوران را از خاک آن بیرون کشیده اند. ویژگی های قابل تشخیص دوره یایویی شامل ظهور نوع جدیدی از کوزه گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. در این دوره به پرورش خوک و در مقیاس کمتر مرغ و خروس پرداختند. [ ۲] فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هون شو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت. [ ۳]
خاستگاه فرهنگ یایویی موضوع بحث هایی طولانی بوده است. تأثیر چین بر سلاح های مسی و برنزی این دوره و نیز بر برنج کاری و ناقوس های کوچک ژاپنی روشن است. سه نشانه مهم فرهنگ یایویی، آینه های برنزی، شمشیر برنزی و مهر سنگی شاهانه هستند. در سال های اخیر، باستان شناسان بیشتری مشغول مطالعه تطبیقی اشیای متعلق به این دوره با بازمانده آثار دوران اولیه سلطنت دودمان هان در چین شدند و نتیجه بررسی های آنان حاکی از شباهت جمجمه و اعضای بدن مردم یایویی با اهالی جیانگ سو بوده است. [ ۴] نخستین اشاره نوشتاری به ژاپن در همین دوره در متن چینی بیست و چهار تاریخ دیده می شود.