دورنیه دو ۱۸ ( به آلمانی: Dornier_Do_18 ) یک هواگرد از نوع قایق پرنده ساخت شرکت دورنیه در آلمان بود که به صورت غیرنظامی برای لوفت هانزا و نظامی برای لوفت وافه خدمت کرد.
شرکت هواپیماسازی دورنیه هواگرد دو ۱۸ را به عنوان جایگزینی برای قایق پرنده دو ۱۵ وال برای مقاصد نظامی و غیرنظامی طراحی کرد. کار بر روی چهار پیش نمونه اولیه اوایل سال ۱۹۳۴ آغاز شد. دو ۱۸ همان پیکربندی پایه دو ۱۵ با بدنه دو پله ای معمول دورنیه، را داشت. پله پشتی به سکان آب منتهی می شد. بدنه از هفت قسمت ضدآب تشکیل می گشت که اگر هر دو قسمتی از آن ها نیز پرآب می گردید هواگرد نه غرق می شد و نه ثبات خود را از دست می داد. باله های بخش بندی شده ثبات هواگرد روی آب را تأمین می کرد و در هوا بر نیروی برآر می افزود. هواگرد دارای سکان آب دوگانه و برآافزای رادیاتور قابل تنظیم تولید بود. [ ۱]
دو ۱۸ یک اتاقک سر پوشیده داشت که خلبان و کمک خلبان را در کنار یک دیگر در جلو و بیسیم چی و ناوبر را در پشت آن ها در خود جای می داد. یک قسمت در پله پشتی فضایی برای تیربارچی دم بود. یک جایگاه سر باز نیز برای یک مسلسل دیگر در جلوی دماغه وجود داشت. دو محفظه بمب نوع ایی تی سی ۵۰ برای حمل یک جفت بمب ۵۰ کیلوگرمی زیر بال راست قرار داشت. [ ۱]
در نمونه اولیه دو موتور دوزمانه ۶ سیلندر اشتعال تراکمی یومو ۲۰۵ هر یک با توان ۶۰۰ اسب بخار ( ۴۴۷ کیلووات ) هنگام برخاستن، به صورت پشت سر هم بر فراز پیکربندی بال بالای هواگرد قرار داشتند. [ ۱]
پیش نمونه نخست تحت عنوان دو ۱۸آ روز ۱۵ مارس سال ۱۹۳۵ به پرواز درآمد. پیش نمونه دوم با عنوان دو ۱۸ب یک پیش نمونه خط تولید مدل دو ۱۸دی بود. پیش نمونه دو ۱۸دی دومین هواگرد به پرواز درآمده و نخستین هواگرد نظامی این نوع بود. تولید هواگردهای نظامی ابتدا در کارخانه فریدریشسهافن خود شرکت دورنیه و سپس، با افزایش تولید هواگردهای دو ۱۷، در کارخانه های آینسواردن و نوردنهام شرکت وزر تولید گردیدند. [ ۱] نیاز به بهبود عملکرد هواگرد منجر به تولید مدل های دو ۱۸دی - ۲ و دو ۱۸دی - ۳ با اندکی تغییرات در تجهیزات شد. [ ۲]
در مدل دو۱۸گه - ۱ از موتور ارتقا یافته یومو ۲۰۵دی با ۸۸۰ اسب ( ۶۵۶ کیلووات ) بخار توان استفاده شد. با بهبودهای آیرودینامیکی از جمله دماغه تیزتر، هواگرد عملکرد هر چه بهتری یافت. با به کارگیری تقویت کننده های راکتی اِر - گِرِت برخاست هواگرد یاری می شد. تسلیحات دفاعی هم بهبود یافت که در آن یک مسلسل ۱۳ میلی متری ام گه ۱۳۱ در جایگاه رو باز دماغه و یک توپ خودکار ۲۰ میلی متری ام گه ۱۵۱ در یک برجک الکتریکی در پله پشتی بدنه استفاده شد. مدل دو ۱۸ها - ۱ یک هواگرد آموزشی غیر مسلح بود. از این دو مدل مجموعا ۷۱ هواگرد تحویل لوفت وافه شد تا این که تولید اوایل تابستان سال ۱۹۴۰ متوقف گشت. [ ۲] مدل دو ۱۸اِن مخصوص عملیات نجات هوایی بود. بسیاری از هواگردهای مدل دو ۱۸گه به مدل دو ۱۸ان تبدیل شدند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشرکت هواپیماسازی دورنیه هواگرد دو ۱۸ را به عنوان جایگزینی برای قایق پرنده دو ۱۵ وال برای مقاصد نظامی و غیرنظامی طراحی کرد. کار بر روی چهار پیش نمونه اولیه اوایل سال ۱۹۳۴ آغاز شد. دو ۱۸ همان پیکربندی پایه دو ۱۵ با بدنه دو پله ای معمول دورنیه، را داشت. پله پشتی به سکان آب منتهی می شد. بدنه از هفت قسمت ضدآب تشکیل می گشت که اگر هر دو قسمتی از آن ها نیز پرآب می گردید هواگرد نه غرق می شد و نه ثبات خود را از دست می داد. باله های بخش بندی شده ثبات هواگرد روی آب را تأمین می کرد و در هوا بر نیروی برآر می افزود. هواگرد دارای سکان آب دوگانه و برآافزای رادیاتور قابل تنظیم تولید بود. [ ۱]
دو ۱۸ یک اتاقک سر پوشیده داشت که خلبان و کمک خلبان را در کنار یک دیگر در جلو و بیسیم چی و ناوبر را در پشت آن ها در خود جای می داد. یک قسمت در پله پشتی فضایی برای تیربارچی دم بود. یک جایگاه سر باز نیز برای یک مسلسل دیگر در جلوی دماغه وجود داشت. دو محفظه بمب نوع ایی تی سی ۵۰ برای حمل یک جفت بمب ۵۰ کیلوگرمی زیر بال راست قرار داشت. [ ۱]
در نمونه اولیه دو موتور دوزمانه ۶ سیلندر اشتعال تراکمی یومو ۲۰۵ هر یک با توان ۶۰۰ اسب بخار ( ۴۴۷ کیلووات ) هنگام برخاستن، به صورت پشت سر هم بر فراز پیکربندی بال بالای هواگرد قرار داشتند. [ ۱]
پیش نمونه نخست تحت عنوان دو ۱۸آ روز ۱۵ مارس سال ۱۹۳۵ به پرواز درآمد. پیش نمونه دوم با عنوان دو ۱۸ب یک پیش نمونه خط تولید مدل دو ۱۸دی بود. پیش نمونه دو ۱۸دی دومین هواگرد به پرواز درآمده و نخستین هواگرد نظامی این نوع بود. تولید هواگردهای نظامی ابتدا در کارخانه فریدریشسهافن خود شرکت دورنیه و سپس، با افزایش تولید هواگردهای دو ۱۷، در کارخانه های آینسواردن و نوردنهام شرکت وزر تولید گردیدند. [ ۱] نیاز به بهبود عملکرد هواگرد منجر به تولید مدل های دو ۱۸دی - ۲ و دو ۱۸دی - ۳ با اندکی تغییرات در تجهیزات شد. [ ۲]
در مدل دو۱۸گه - ۱ از موتور ارتقا یافته یومو ۲۰۵دی با ۸۸۰ اسب ( ۶۵۶ کیلووات ) بخار توان استفاده شد. با بهبودهای آیرودینامیکی از جمله دماغه تیزتر، هواگرد عملکرد هر چه بهتری یافت. با به کارگیری تقویت کننده های راکتی اِر - گِرِت برخاست هواگرد یاری می شد. تسلیحات دفاعی هم بهبود یافت که در آن یک مسلسل ۱۳ میلی متری ام گه ۱۳۱ در جایگاه رو باز دماغه و یک توپ خودکار ۲۰ میلی متری ام گه ۱۵۱ در یک برجک الکتریکی در پله پشتی بدنه استفاده شد. مدل دو ۱۸ها - ۱ یک هواگرد آموزشی غیر مسلح بود. از این دو مدل مجموعا ۷۱ هواگرد تحویل لوفت وافه شد تا این که تولید اوایل تابستان سال ۱۹۴۰ متوقف گشت. [ ۲] مدل دو ۱۸اِن مخصوص عملیات نجات هوایی بود. بسیاری از هواگردهای مدل دو ۱۸گه به مدل دو ۱۸ان تبدیل شدند. [ ۳]
wiki: دورنیه دو ۱۸