دورف

دورف (سرزمین میانه). کوتوله ها یا دورف ها در رشته افسانه های تالکین عبارتند از نژادی از موجودات سرزمین میانی، قارهٔ مرکزی زمین که بر پایهٔ افسانه های کوتوله ها در میان ژرمن ها آن ها ظاهری شبیه انسان دارند و فعالیت شان بیشتر به معدن کاری، ریخته گری و گوهرسازی مربوط می شود.
از کوتوله ها داستان هایی در کتاب های هابیت ( ۱۹۳۷ ) ، ارباب حلقه ها ( ۱۹۵۴ تا ۵۵ ) ، سیلماریلیون ( ۱۹۷۷ ) ، افسانه های ناتمام ( ۱۹۸۰ ) و مجموعه داستان های تاریخ سرزمین میانی ( ۱۹۸۳ تا ۹۶ ) آمده است.
برخلاف الف‎ها و انسان ها ، دورف ها جزو فرزندان ایلوواتار به حساب نمی آیند. آنها توسط ماهال که به آئوله آهنگر نیز معروف است خلق شده اند. آئوله هفت پدر دورف ها را در ابتدا در جایی در سرزمین میانه خلق کرد. تمام دورف ها از این هفت نفر نشأت می گیرند. با این وجود، آئوله قدرتی قدسی برای دمیدن روحی مستقل در هیچ موجودی را در اختیار نداشت؛ از این رو از کار خود پشیمان گشته، به درگاه ایلوواتار رفته و از کار خود ابراز پشیمانی کرد و قول داد که آنها را نابود کند؛ در این لحظه صدای ایلوواتار به گوش آئوله رسید و پذیرفت که به مخلوقات آئوله روح و جانی مستقل عطا کند و آنها را در آرداجای دهد. ایلوواتار به آنها جانی مستقل داد و از آن پس دورف ها را فرزندخواندگان ایلوواتار نامیدند ولی می بایستی تا بیدار شدن الف ها به خواب فرو می رفتند.
هفت پدر دورف در مکان هایشان به صورت جفت هایی از خواب برخواستند؛ فایربردها ( ریش قرمزها ) و برودبیم ها ( ابروپهن ها ) در دامنه های کوه دولمد ، جاییکه آنها شهرهای نوگرود و بله گوست را بنا نهادند. استیفبردها ( ریش صاف ها ) ، بلاک لاک ها ( مومشکی ها ) و استون فوت ‎ها ( پاسنگی ها ) در کوهستان سرخ ساکن شده و دورین اول که رئیس خاندان لانگبردها ( ریش بلندها ) بود در دامنه های گونداباد از خواب بیدار شدند. دورین اول در غارهایی بر فرازخلد - زارام ساکن شد که بعدها به عنوان بزرگترین قلمرو دورف ها یعنی خازاد - دووم شناخته شد.
در کتاب افسانه های گم شده کوتوله های کمی حضور دارند اما همین تعداد بیشتر به عنوان موجوداتی شیطانی اند که برای اورک ها کار می کنند و با الف ها در جنگ اند. [ ۱] [ ۲] کوتوله های داستان های تالکین برگرفته از افسانه های مردم ژرمن و اسکاندیناوی است مانند برادران گریم که معدن کاری و ریخته گری کوتوله های تالکین برگرفته از آن است.

دورف (نژاد افسانه ای). دورف ها در اساطیر ژرمن ها، موجوداتی اند که در غارها و کوه های زمین زندگی می کنند و معمولاً آهنگر و معدنچی و صنعتگر هستند. دورف ها همچنین معمولاً کوتوله و زشت توصیف شده اند که برخی دانشمندان معتقدند که شاید اینگونه توصیفات بعدها توسط نقاشی ها در بین مردم القا شده باشد. آن ها به خاطر ساختن صنایع دستی شهرت داشتند، به ویژه در فلزکاری های ارزشمند و طلاکاری. آن ها با قدرت جادویی خود می توانستند اشیاء ارزشمندی بسازند.
دربارهٔ منشأ دورف در ادای منثور و ادای شاعرانه اختلاف است؛ در ادای منظوم آمده که دورف از خون کهن یمیر و استخوان بلاین به وجود آمده؛ حال آنکه ادای منثور می گوید آن ها شبیه حشره هایی هستند که در گوشت موجود باستانی، یمیر می لولیدند. در وولوسپا، نخستین و مشهورترین بخش ادای شاعرانه چنین آمده که اولین پادشاه دورف ها موتسوگنیر بود، دومین آن ها دورین، و سومین آن ها دوالین بود که مخترع خط رون به شمار می رود. در باب پیدایش دورف ها آمده است که هنگامی که اودین، ویلی و وه مشغول خلق جهان از جسد یمیر بودند، از آنجا که گوشت وی تبدیل به زمین شد، این سه خدا به کرم های داخل گوشت بدن وی نیز هوش و چهره انسانی، البته با جثه ای کوچکتر بخشیدند تا در زیر زمین به زندگی مشغول شوند. محل زندگی دورف ها در جهان اسطوره ای نورس، نیداولیر ذکر شده، هر چند، چنان که گفته شد دورف ها چندان از الف های تاریک قابل شناخت نیستند و زیستگاه الف های تاریک سوارت آلفهایم است.
دورف ها در دید انسان ها کوتاه قامت، و با ریش های انبوهی که دارند زشت به نظر می رسند. گفته شده که دورف ها به مانند موجودات افسانه ای که به نام ترول می شناسیم از نور آفتاب بیزارند، زیرا آن ها را به سنگ، ماده ای که از آن ساخته شده اند تبدیل می کند.
در اساطیر نورس دورف ها موجوداتی طماع، خودخواه و نهان کار توصیف شده اند. آن ها آهنگرانی قابل و هنرمند هستند که اشیاء فلزی جادویی مختلفی برای خدایان ساخته اند. از مهمترین آن ها می توان به گوگنیر نیزه اودین، و دروپنیر، حلقه جادویی وی، میولنیر، پتک ثور، موی طلایی سیف، بریسینگامن، گردنبند فریا، اسکیدبلادنیر کشتی فریر، یک کلاه خود یا در بعضی روایات شنل جادویی به نام هولیدشیالم که به دست زیگورد، یا معادل آلمانی آن، زیگفرید افتاد و با پوشیدن آن نامرئی می شد و گلایپنیر، زنجیر جادویی که فنریر را با آن به بند کشیدند.