دوربین دیجیتال، دوربینی است که در حافظه دیجیتال عکس می گیرد. امروزه بیشتر دوربین های تولید شده دیجیتال هستند[ ۱] و با اینکه هنوز دوربین های دیجیتال اختصاصی وجود دارند، امروزه تعداد بیشتری دوربین در دستگاه های تلفن همراه هوشمند گنجانده شده اند، که می توانند، در کنار بسیاری از کارهای دیگر، از دوربین های خود برای شروع تماس تصویری زنده و ویرایش و بارگذاری مستقیم تصویر و ارسال آن برای دیگران استفاده کنند. [ ۲] با این حال، دوربین های اختصاصی با کیفیت بالا و پیشرفته هنوز هم معمولاً توسط متخصصان و افرادی که مایل به عکسبرداری با کیفیت بالاتر هستند استفاده می شود.
دوربین های دیجیتال از یک سیستم نوری استفاده می کنند، که معمولاً از لنزی با دیافراگم متغیر برای تمرکز نور بر روی دستگاه برداشت تصویر استفاده می کنند. [ ۳] دیافراگم و شاتر مقدار صحیح ورود نور به دستگاه برداشت تصویر را تنظیم می کنند، دقیقاً مانند دوربین های قدیمی که از فیلم استفاده می کردند، با این تفاوت که دستگاه برداشت تصویر در این دوربین ها، شیمیایی نبوده و دیجیتالی است. اما برخلاف دوربین های فیلمی، دوربین های دیجیتال می توانند بلافاصله پس از ضبط تصاویر، آن را بر روی صفحه نمایش نشان دهند و تصاویر را بر روی حافظه ذخیره یا از آن حذف کنند. بسیاری از دوربین های دیجیتال همچنین می توانند فیلم های متحرک را با صدا ضبط کنند. برخی از دوربین های دیجیتال می توانند تصاویر را برش بزنند و آن را به هم بچسبانند و سایر ویرایش های ابتدایی تصویر را نیز انجام دهند.
فروش دوربین های دیجیتال سنتی به دلیل افزایش استفاده از تلفن های هوشمند برای عکاسی کاهش یافته است، که همچنین امکان دستکاری و به اشتراک گذاری آسان عکس ها را با استفاده از برنامه ها و سرویس های وب ایجاد می کند. در مقابل، «دوربین های پل» ( به انگلیسی: Bridge camera ) با عملکردی که اکثر دوربین های گوشی هوشمند از جمله زوم اپتیکال و سایر ویژگی های پیشرفته فاقد آن هستند، جایگاه خود را حفظ کرده اند. [ ۴] [ ۵]
از لحاظ عملکرد کلی، دوربین های دیجیتال بسیار شبیه به دوربین های عکاسی دارای فیلم یا غیر دیجیتال می باشند. این دوربین ها همانند دوربین های معمولی دارای یک منظره یاب، لنز برای کانونی کردن تصویر بر روی یک وسیله حساس به نور، وسیله ای برای نگهداری و انتقال چند تصویر گرفته شده در دوربین و یک جعبه در بر گیرنده تمام این تجهیزات می باشد. در یک دوربین معمولی فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می شود. در حالی که در دوربین دیجیتال این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته سنسور ( حسگر ) تصویر و ذخیره در حافظه انجام می گیرد و اجازه می دهد که تصاویر در شکل دیجیتال ذخیره شوند و به سرعت بدون نیاز به عملیات خاصی ( نظیر عملیات شیمیایی بر روی فیلم ) در دسترس باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوربین های دیجیتال از یک سیستم نوری استفاده می کنند، که معمولاً از لنزی با دیافراگم متغیر برای تمرکز نور بر روی دستگاه برداشت تصویر استفاده می کنند. [ ۳] دیافراگم و شاتر مقدار صحیح ورود نور به دستگاه برداشت تصویر را تنظیم می کنند، دقیقاً مانند دوربین های قدیمی که از فیلم استفاده می کردند، با این تفاوت که دستگاه برداشت تصویر در این دوربین ها، شیمیایی نبوده و دیجیتالی است. اما برخلاف دوربین های فیلمی، دوربین های دیجیتال می توانند بلافاصله پس از ضبط تصاویر، آن را بر روی صفحه نمایش نشان دهند و تصاویر را بر روی حافظه ذخیره یا از آن حذف کنند. بسیاری از دوربین های دیجیتال همچنین می توانند فیلم های متحرک را با صدا ضبط کنند. برخی از دوربین های دیجیتال می توانند تصاویر را برش بزنند و آن را به هم بچسبانند و سایر ویرایش های ابتدایی تصویر را نیز انجام دهند.
فروش دوربین های دیجیتال سنتی به دلیل افزایش استفاده از تلفن های هوشمند برای عکاسی کاهش یافته است، که همچنین امکان دستکاری و به اشتراک گذاری آسان عکس ها را با استفاده از برنامه ها و سرویس های وب ایجاد می کند. در مقابل، «دوربین های پل» ( به انگلیسی: Bridge camera ) با عملکردی که اکثر دوربین های گوشی هوشمند از جمله زوم اپتیکال و سایر ویژگی های پیشرفته فاقد آن هستند، جایگاه خود را حفظ کرده اند. [ ۴] [ ۵]
از لحاظ عملکرد کلی، دوربین های دیجیتال بسیار شبیه به دوربین های عکاسی دارای فیلم یا غیر دیجیتال می باشند. این دوربین ها همانند دوربین های معمولی دارای یک منظره یاب، لنز برای کانونی کردن تصویر بر روی یک وسیله حساس به نور، وسیله ای برای نگهداری و انتقال چند تصویر گرفته شده در دوربین و یک جعبه در بر گیرنده تمام این تجهیزات می باشد. در یک دوربین معمولی فیلم حساس به نور تصویر را ذخیره می سازد و بعد از عملیات شیمیایی برای نگهداری تصویر از آن استفاده می شود. در حالی که در دوربین دیجیتال این کار با استفاده از ترکیبی از فناوری پیشرفته سنسور ( حسگر ) تصویر و ذخیره در حافظه انجام می گیرد و اجازه می دهد که تصاویر در شکل دیجیتال ذخیره شوند و به سرعت بدون نیاز به عملیات خاصی ( نظیر عملیات شیمیایی بر روی فیلم ) در دسترس باشند.
wiki: دوربین دیجیتال