دور فکندن. [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دور افکندن. دور انداختن. به دور انداختن : آنگاه ببرد رگشان و ستخوانشان جایی فکند دور و نگردد به کرانشان.منوچهری.رجوع به دور افکندن ودور انداختن شود.